Ryszrd Grzyb - Galeria Klimy Bocheńskiej

Ryszard Grzyb, którego najnowszą wystawę „Największy znaczek pocztowy świata” można od 21 kwietnia oglądać w Galerii Klimy Bocheńskiej jest artystą, który zdecydowanie ma coś do powiedzenia. Od lat osiemdziesiątych jest aktywnie zaangażowany w ostrą i konstruktywną krytykę otaczającej nas rzeczywistości społeczno-politycznej. Legendarne są już jego działania jako członka Gruppy. Jednak jego indywidualne artystyczne przedsięwzięcia pozostają równie alternatywne, odważne i skandalizujące. Poza okresem, kiedy malował obrazy animalistyczne, tematem i inspiracją dzieł Ryszarda Grzyba były degeneracyjne procesy zachodzące w kulturze, sztuce i społeczeństwie. 
Obecna wystawa jest bezkompromisową analizą świadomości poszczególnych jednostek, jak i grup społecznych funkcjonujących w naszym współczesnym społeczeństwie. Tej analizy Grzyb dokonał na podstawie tekstów wypisywanych na miejskich murach i ścianach domów. Wybór tych obiektów jako samonarzucającego się medium jest oczywiste, gdyż w mieście człowiek otoczony jest betonem, a znajdujące się na nim napisy bezceremonialnie atakują go i zamieszkują jego świadomość. Grzyb wydestylował napisy i stworzył do nich obrazy – często na zasadzie brutalnego skojarzenia, kontrastu lub uzupełnienia. Na przykład napisowi „Ogień dla wszystkich ten sam” towarzyszy wizerunek ludzkiej czaszki dość jednoznacznie odsyłający do tematyki holokaustu i kremacji. Nie jest to jedyne płótno poruszające temat Żydów i Nazistów – na innym widnieje znak równości między gwiazdą Dawida a swastyką.... Grzyb posługując się skrótową formą – znakiem graficznym celuje bez pudła w najbardziej drażliwe miejsca współczesnego człowieka. Jeszcze jednym przykładem niech będzie obraz „Zawód ojca – matka, zawód matki – ojciec”.
Oddajmy głos samemu artyście:
„Cykl ten poświęcony jest idei łączenia formy malarskiej z tekstami literackimi. W obrazach tych spotykają się wartości malarskie z poetyckimi by stopić się w jedność.
Teksty pojawiające się na obrazach pochodzą z odległych od siebie sfer rzeczywistości. Poczynając od napisów na murach, malowanych przez młodzież, kończąc na zdaniach wziętych z wysokiej literatury. Łączy je intensywny potencjał dramatyczny.
Czasem są to osobiste notatki autora obrazów, czerpane z notesów, w których zapisywany jest szelest myśli. Dotyczą one kultury, sztuki, relacji społecznych, wybuchu uczuć metafizycznych.
W każdym obrazie przekaz literacki zamienia się w wartości plastyczne, nie tracąc jednak swojego podstawowego sensu. Liternictwo staje się integralnym elementem kompozycji i materii obrazu.
Obrazy zróżnicowane są pod względem formy mimo wspólnej koncepcji. Ich ekspresja i bezkompromisowość ukazują zarówno blaski jak i cienie otaczającej nas rzeczywistości.
Istotnym aspektem części z nich (przedstawienia inspirowane napisami na murach)jest ich bieżący charakter. Są malarskim „zapisem” pośrednio stanu świadomości pojedynczych osób lub grup społecznych. Czerpią inspirację z niezwykle żywego forum dyskusyjnego, którego miejscem są otaczające nad ściany domów.”
Wystawa dla wszystkich, którzy cenią sobie błyskotliwą i prowokacyjną krytykę absurdu systemów społecznych.