Józef Robakowski o Witkacym

Józef Robakowski o Witkacym mówi w filmie, w swoich pracach fotograficznych, realizacjach wideo i instalacjach. Wystawa prezentowana w ramach drugiej edycji cyklu Archiwa sztuki przedstawia prace czołowego współtwórcy neoawangardowej rebelii widziane w odniesieniu do  nowatorskiej praktyki artystycznej Stanisława Ignacego Witkiewicza, „wielkiego ekscentryka” i jednej z kluczowych postaci XX wiecznej sztuki. Tłem dla prac Robakowskiego jest dokumentacja z jego archiwum na temat Witkacego. Twórca filmowych i fotograficznych eksperymentów nie kryje fascynacji dziełem Witkacego sięgającej lat 60. i jego pierwszych, muzealniczych studiów. Prezentowana wystawa oferuje wgląd w praktykę artystyczną Robakowskiego, w której znajdują przełożenie jego pasje jako badacza i entuzjasty sztuki Witkacego.

Punktem odniesienia jest zrealizowany przez Robakowskiego w 1980 roku film Witkacy, którego scenariusz oparto na zawrotnym tempie scenicznego dramatu Szalona lokomotywa. Archiwum zgromadzone podczas pracy nad tym filmem, obejmujące kilkadziesiąt fotosów ze zdjęciami „demonicznego fotografa”, zestawione jest ze współczesnymi realizacjami Robakowskiego. Inscenizowane przed kamerą Miny Witkacego pokazane są obok „grymasów” Robakowskiego z jego ikonicznej serii zdjęć zatytułowanych Moje Videomasochizmy. Do Portretu wielokrotnego autora Niemytych dusz Robakowski nawiązuje w fotografiach i na taśmie filmowej - parafrazuje go w instalacji, w której multiplikuje swoje własne odbicie.

Zgromadzone na wystawie fotografie, archiwalia, filmy i instalacja pokazują prace czołowego twórcy sztuki nowych mediów realizowane w dialogu z odkrywaną i ożywianą przez niego tradycją obrazoburczych poczynań Witkacego.

Wystawa odbywa się we współpracy z Miastem st. Warszawa.