Cudotwórca i jego pięciu kolegów - wystawa Gruppy

W 1980 roku uzyskał na warszawskiej ASP dyplom z malarstwa, w pracowni S. Gierowskiego. W 1983 roku związał się z Gruppą, a w jej piśmie Oj dobrze już publikował swoje artykuły. Jego prace prezentowane były na większości ekspozycji organizowanych przez Gruppę. W 1997 roku wydał książkę Uproszczenie sztuki. Współpracuje od lat z Galerią Zderzak. W latach 90. prowadził - wspólnie z Jarosławem Modzelewskim - prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. Pracuje także w spółce autorskiej z Piotrem Młodożeńcem Zafryki. Jest autorem tekstów teoretycznych i publikacji poświęconych sztuce.

Urodził się w 1956 w Sosnowcu. W latach 1976-79 studiował na wrocławskiej PWSSP w pracowni Z. Karpińskiego. Później przeniósł się na Wydział Malarstwa warszawskiej ASP do pracowni R. Ziemskiego, gdzie poznał W. Pawlaka i innych członków "Gruppy", którą wspólnie założyli w 1982 roku. Na początku malował "papiery" - kompozycje wykonane na kartonie temperą i gwaszem. Wspólnie z R. Woźniakiem wyjechali na stypendium do Berlina, gdzie R. Grzyb kontynuował malowanie ostrymi kolorami płaskich "papierów". Pod koniec lat 80-tych, artysta zmienił styl, zajmując się bardziej malarstwem olejnym. Współpracował z krakowską Galerią "Zderzak". Zajmuje się również grafiką reklamową.

W latach 1978-1983 studiował na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni Stefana Gierowskiego. Od 1985 roku jest wykładowcą na Wydziale Wzornictwa warszawskiej ASP, obecnie ze stopniem doktora habilitowanego. Już w trakcie studiów silnie zaangażował się w rozwój niezależnej sceny artystycznej, a początek jego kariery upłynął pod znakiem działalności w Gruppie, której swoistym zwieńczeniem był udział w Documenta w Kassel w 1987 roku oraz szereg wystaw w Polsce i za granicą. Wraz z cyklem Fin de siècle z 1992 roku zasadniczo porzucił malarstwo, koncertując się na pracach o charakterze interdyscyplinarnym i performatywnym.

Od początku swojej drogi twórczej rozwijał koncepcję „sztuki osobistej, czyli prywatnej”, pozostającej w silnym połączeniu z życiem samego artysty, ale także odnoszącej się do problemów, które umieszczają każdego widza w kontekście uniwersalnym. Ta zasadnicza oscylacja pomiędzy doświadczeniem pojedynczości a powszechnością towarzyszy jego twórczości do dziś i stanowi o jej ciągłym charakterze, pomimo licznych, często bardzo radykalnych decyzji artystycznych w jego karierze.

Równie istotnym elementem twórczości artysty jest wymiar polityczny, który z czasem stał się osią jego programu. Początkowo wyrażało się to w ogólnym kierunku działalności Gruppy oraz pojedynczych dziełach, takich jak Mon cheri Bolscheviq czy Zdzicho skacze co noc z butelkami z benzyną, by stopniowo ewoluować w stronę prac wpisujących się w dyskurs antytotalitarny, takich jak cykl Nie wolno! (2010) oraz Symulator totalitaryzmu (2012).

Studiował w warszawskiej ASP, gdzie w 1980 roku otrzymał dyplom z malarstwa w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Współzałożyciel Gruppy i uczestnik jej wystaw w latach 1982-1983. Współredagował organ Gruppy Oj dobrze już (1984-1988). Od 1982 pracuje jako pedagog w macierzystej uczelni. Na jesieni 1984 przebywał wraz z Markiem Sobczykiem na stypendium w Niemczech Zachodnich. W latach 90. prowadził, wspólnie z Markiem Sobczykiem i Piotrem Młodożeńcem prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. Mieszka i pracuje w Nieporęcie.
Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli malarstwa figuratywnego w Polsce. Wypracował własny, rozpoznawalny na pierwszy rzut oka styl, inspirowany z jednej strony szkołą czystego malarstwa, wyniesioną z pracowni Stefana Gierowskiego, z drugiej sugestywną figuracją Andrzeja Wroblewskiego. Sztuka Modzelewskiego stała się ważnym punktem odniesienia dla Grupy Ładnie.
Nazywany jest malarzem ikon codzienności. Podejmuje wątki polityczne, literackie (inspirowane twórczością Josepha Conrada), historyczne (powstanie styczniowe, II wojna światowa) i egzystencjalne. Głównym tematem jego płócien jest człowiek, ale artystę interesuje także martwa natura i pejzaż (cykl Niedokończony dom). Często przedstawia banalne, chociaż nie pozbawione napięcia emocjonalnego sytuacje. Operuje lapidarną formą i momentalną narracją maluje chwile zobaczone w rzeczywistości i zatrzymane jak stop klatka w kadrze obrazu: prosta czynność wykonywana przez człowieka, fragment wnętrza albo pejzażu. Każdy obraz mieści się w granicach realizmu.

Ur. w 1957 roku w Korytowie. W latach 1980-1985 studiował w warszawskiej ASP, dyplom uzyskał w pracowni Rajmunda Ziemskiego. Od 1984 roku wraz z Gruppą wydawał czasopismo „Oj Dobrze Już”. Dwa lata później zaczął wykładać na macierzystej uczelni, uzyskując tytuł doktora habilitowanego. W 1990 roku zdobywca Grand Prix na festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer. Otrzymał medal imienny z nominacji w kategorii Sztuki Plastyczne do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w 2009 roku za wystawę w Zachęcie, Narodowej Galerii Sztuki „Autoportret w powidokach”. Laureat Nagrody im. Jana Cybisa za 2017 rok.Prace artysty znajdują się w kolekcjach najwrażliwszych instytucji wystawienniczych w Polsce, jak i w rękach kolekcjonerów prywatnych. Ceniony zarówno w kraju jak i za granicą. Jego twórczość wnosi istotny wkład w aktualny, ideowy i artystyczny kształt sztuki współczesnej w Polsce.

Ryszard Woźniak - Malarz, autor tekstów i wystąpień, pedagog.

Urodził się 13 czerwca 1956 roku w Białymstoku. Maturę zdał w XVII L.O. im. A.F. Modrzewskiego w Warszawie.

1975 1976 - był sanitariuszem, a później terapeutą zajęciowym w Klinice Psychiatrycznej w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.

1976 - 1981 studiował malarstwo pod kierunkiem profesora Stefana Gierowskiego w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem. W czasie studiów działał w Kole Naukowym Wydziału Malarstwa.

1982 - 1992 współtworzył (z Ryszardem Grzybem, Pawłem Kowalewskim, Jarosławem Modzelewskim, Włodzimierzem Pawlakiem i Markiem Sobczykiem) formację artystyczną GRUPPA, był współwydawcą jej pisma "Oj dobrze już" i fundatorem Stypendium imienia Potencjału Białego Sera. Uczestniczył w większości wystaw i wystąpień Gruppy.

1982 - 1988 pracował na stanowisku wykładowcy w Pracowni Technologii i Technik Malarskich w warszawskiej ASP kierowanej przez docenta Ryszarda Wojciechowskiego. Odszedł na własną prośbę.

1986 (z Ryszardem Grzybem) przebywał w Berlinie Zachodnim na stypendium z europejskiego funduszu dla Solidarności.

1985 - 1989 wykonał (z Markiem Sobczykiem) unikalną polichromię w cerkwi neounickiej
w Kostomłotach nad Bugiem.

1993 - 1994 z Jarosławem Modzelewskim i Markiem Sobczykiem współtworzył prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie w której uczył rysunku i malarstwa.

1996 powrócił na krótko do praktyki terapeuty zajęciowego w Klinice Nerwic warszawskiego Instytutu Psychiatrii i Neurologii.

1995-2000 współtworzył Stowarzyszenie KRAAA (Kolektywny Ruch Animacji Aktywności Artystycznej), które działało w oparciu o prywatną przestrzeń wystawienniczą, Galerię Mieczykowa 7, animował Galerię PWW Pracownia Wolnego Wyboru, w Zielonej Górze. Należał do grona fundatorów nagrody dla wyróżniających się studentów w ramach Funduszu na Rzecz Popychania Sztuki do Przodu im. Jerzego Ludwińskiego, działającego w Zielonej Górze.

Od 1992 roku samodzielnie prowadzi dyplomującą pracownię malarstwa w Katedrze Sztuki i Kultury Plastycznej na Uniwersytecie Zielonogórskim. Obecnie jest profesorem tej uczelni.

Jest autorem koncepcji: „Sztuka sprzeciwu” i „Sztuka podziwu”, laureatem nagród w dziedzinie sztuk plastycznych, autorem unikalnej polichromii w cerkwi neounickiej w Kostomłotach nad Bugiem. Prace malarskie Ryszarda Woźniaka znajdują się w prestiżowych państwowych kolekcjach muzealnych i w ważnych zbiorach prywatnych.

Od 2003 roku jest redaktorem strony internetowej www.artpilot.pl prezentującej sztukę wybranych studentów i absolwentów oraz promującej malarstwo i inne koncepcje obrazu.

Prace w instytucjonalnych zbiorach publicznych:

Muzeum Narodowe w Warszawie
Narodowa Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa
Muzeum Narodowe w Krakowie
Muzeum Sztuki w Łodzi
Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
Muzeum Okręgowe im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy
Muzeum Śląskie w Katowicach
Muzeum Górnośląskie w Bytomiu
Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu
Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze
Zachęta Sztuki Współczesnej, Szczecin
Zachęta Sztuki Współczesnej, Zielona Góra i Gorzów Wlkp.

oraz w instytucjonalnych zbiorach prywatnych:

Kancelaria WG&M,
Fundacja Egit,
Kolekcja Banku BPH,
Fundacja Sztuki Polskiej ING