BŻ, 1997 r.

Beksiński potrafił stworzyć niepowtarzalną aurę, która emanuje z jego dzieł. Było to możliwe dzięki mistrzowskiemu opanowaniu przez artystę warsztatu malarskiego. Jak pisała Dorota Szomko-Osękowska: "Widz zostaje wciągnięty w wizyjność tych przedstawień, ukazujących metafizyczne pejzaże, fantastyczną architekturę, wyłaniające się gdzieniegdzie fantomy postaci. W obrazach współgrają brzydota i piękno, tragizm i persyflaż, biologizm i metafizyka. Ten dualizm wydaje się być artyście potrzebny do wytworzenia nie jednoznacznej, niepokojącej atmosfery. Doskonały warsztat, idealnie płaska faktura wywołują wrażenie niemal graficzności tych dzieł" (Dorota Szomko-Osękowska, dostępny na: http://www.muzeum.sanok.pl/ pl/zbiory/zdzislaw-beksinski/malarstwo).W obrazie prezentowanym na aukcji pojawia się motyw architektury często wykorzystywany przez malarza w jego pracach. Zarysowane w brązowych barwach budynki, a wśród nich skomponowany centralnie kształt gotyckiej katedry, świadomie pozbawionej dokładnego odwzorowania, bez okien, ornamentów, jakby rozmywającej się i ginącej w przestrzeni. O podobnych przedstawieniach świata u Beksińskiego pisała Elżbieta Hak: "Można stwierdzić, że budowle przytłaczają swoim wyglądem, są ogromne i tylko stylizowane na kształt prawdziwych wzorów architektury gotyckiej. Jednak w pewnym stopniu niektóre z nich zachowują smukłe proporcje. Dominują nad całym otoczeniem, ponieważ z reguły zaprezentowane zostały na pierwszym planie, za pomocą monochromatycznych barw. Niektóre z nich są w zaawansowanym stadium rozkładu, co potwierdzają liczne ubytki. Cała ta otoczka wywołuje poczucie grozy i potwierdza apokaliptyczną wizję. Jest nawiązaniem do przemijania, nie tylko ciała ludzkiego, ale również materialnego. Każda budowla w twórczości Zdzisława Beksińskiego ulega nieustannemu rozpadowi i jest podkreśleniem wszechobecnej beznadziejności i nadchodzącej śmierci" (Elżbieta Hak, (Nie)realna rzeczywistość w twórczości Zdzisława Beksińskiego, [w:] Irydion. Literatura - Teatr - Kultura, Częstochowa, nr 2/2107, t. III). Wizję rozkładu świata Beksiński podkreślił użytą w obrazie paletą barw. Monochromatyczne brązy, których symboliczne znaczenie podkreśla brzydotę i biedę, przechodzą płynnie w odcienie koloru rudego uznawanego za barwę piekła i ciemnych mocy.

Zdzisław Beksiński - urodzony w 1929 w Sanoku fotograf, grafik, rysownik i malarz. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Pod koniec lat 50. pracował jako stylista-plastyk w Dziale Głównego Konstruktora Fabryki "Autosan". Rozpoczął działalność artystyczną jako fotograf. Sukces przyniosła mu głównie twórczość malarska i rzeźbiarska. Na przełomie lat 50. i 60. odwoływał się do poezji Reinera Marii Rilkego i treści egzystencjalnych. Po 1964 zerwał z popularnymi wtedy awangardowymi działaniami i niemalże całkowicie oddał się malarstwu z pogranicza mrocznej fantastyki i surrealizmu, przemieszanego z jego własnymi wizjami. Tworzył również rzeźby z gipsu i metalu. Od końca lat 60. do początku 70. w jego twórczości pojawiały się motywy Dalekiego Wschodu. Od połowy lat 70. Beksiński zajmował się prawie wyłącznie malarstwem olejnym. Prace z lat 80. Cechuje przeplatanie się motywów barokowych i XIX-wiecznych z mocnym akcentem erotycznym. Określane były mianem "fotografii snów". W latach 90. zaczął wprowadzać do prac grafikę komputerową stosowaną w oparciu o zbiór własnych zdjęć. Przez kilka lat związany był z Piotrem Dmochowskim - entuzjastą sztuki Beksińskiego, który otworzył we Francji galerię sztuki (1989-96) poświęconą pracom artysty. Artysta zmarł tragicznie w 2005 roku.

W 1999 roku Muzeum Historyczne przygotowało na zamku w Sanoku największą retrospektywną wystawę Beksińskiego. Prace artysty znajdują się w licznych muzeach i galeriach w Polsce, m.in. Sanoku (najbogatsza kolekcja prac artysty), Warszawie, Krakowie, Częstochowie i Wrocławiu. Jedyny polski artysta, którego dzieła były wystawiane w japońskim Muzeum Sztuki w Osace.
Na podstawie życia i twórczości artysty wydano wiele znakomitych książek, monografii, katalogów, itp. W 1964 powstał pierwszy film poświęcony artyści "Fotoplastykon", w reżyserii Piotra Andrejewa. W 2016 powstał film reżyserii Jana Matuszyńskiego "Ostatnia rodzina", który zdobył wiele nagród, w tym Srebrnego Lamparta dla najlepszego aktora - Andrzeja Seweryna (w roli Zdzisława Beksińskiego) na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno w 2016 roku. W 2017 roku powstał dokument "Beksińscy. Album wideofoniczny" reżyserii Marcina Borchardta i film krótkometrażowy "Pars Pro Toto" Katarzyny Łęckiej. Oprócz tego powstał spektakl reżyserii Jerzego Satanowskiego "Beksiński. Obraz bez tytułu", a także widowisko taneczno-muzyczne reżyserii Agnieszki Glińskiej - Art. Color Balet "KRYPTONIM 27". Wpływ Beksińskiego sięga nawet świata mody. W 2017 roku w angielskim Vogue ukazano zdjęcia z pokazu jesień/zima na London Fashion Week. Były to projekty autorstwa nagradzanej polskiej projektantki - Joanny Berling, która w swoim pokazie inspirowała się twórczością Beksińskiego.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.