Bez tytułu, 1982 r.

"Wiąże się z tym współistnienie w pracach Beksińskiego dwóch jeszcze innych dążności na pozór elementarnie sprzecznych. Upraszczając można by powiedzieć, że jest to współistnienie bardzo radykalnego nowatorstwa z głęboko zakorzenionym tradycjonalizmem." Janusz Bogucki

W twórczości artysty z lat 80. zauważalna jest zmiana w stosunku do malarstwa okresu "realizmu fantastycznego", który przyniósł mu sławę w latach 70. Beksiński odchodzi od malarstwa pejzażowo-wizyjnego i zaczyna ograniczać motywy. Coraz częściej tematem prac stają się pojedyncze postaci występujące na abstrakcyjnym tle. Pojawia się wiele obrazów mniej "znaczących", pozbawionych anegdoty odciągającej uwagę od czystej formy malarskiej. Artysta porzuca zamiłowanie do persyflażu, pastiszu i zaczyna czerpać inspirację z malarstwa barokowego, XIX-wiecznego oraz abstrakcji.

Rysownik, grafik i malarz, fotograf. Studiował na Politechnice Krakowskiej. W latach 50. tworzył prace o charakterze surrealistyczno-ekspresjonistycznym. Na przełomie lat 50. i 60. odwoływał się do poezji Reinera Marii Rilkego i treści egzystencjalnych. Około 1960 roku wykonywał prace graficzne o ekspresjonistyczno-turpistycznej formie oraz rzeźby z gipsu i metalu. Od końca lat 60. do początku 70. w jego twórczości pojawiały się motywy religii Dalekiego Wschodu. Od połowy lat 70. Beksiński zajmował się prawie wyłącznie malarstwem olejnym. W 1977 r. opuścił Sanok i przeniósł się na stałe do Warszawy. Wystawiał we Francji, Niemczech i niemal wszystkich ważnych ośrodkach w Polsce. W 1999 r. Muzeum Historyczne przygotowało na zamku w Sanoku największą retrospektywną wystawę artysty. Muzeum Historyczne w Sanoku posiada również najbogatszą kolekcję dzieł artysty. W kolażach, które tworzył przed śmiercią, wykorzystywał chętnie techniki komputerowe.