Bez tytułu, 1969 r.

Zdzisław Beksiński był artystą wszechstronnym, który zajmował się nie tylko malarstwem, rzeźbą oraz fotografią, ale także grafiką. Artysta należał do sekcji grafiki Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu w Warszawie. Zaprezentowana praca powstała pod koniec lat 60., kiedy artysta wykonywał kilka heliotypii w ograniczonych nakładach. Heliotypia przedstawia zdeformowane oblicze, przypominające przez oczodoły oraz otwór ustny postać ludzką. Liczne linie, żyłki oraz zygzaki nadają przedstawieniu drastyczny charakter znany również z twórczości malarskiej artysty. Cała realizacja ma charakter ekspresjonistyczno-turpistyczny charakterystyczny dla graficznych realizacji artysty z lat 60. W swojej stylistyce praca nawiązuje także do rzadkich realizacji rzeźbiarskich, które wykonywał artysta z gipsu na początku swojej kariery. Zaraz po fotografii, rzeźba była pierwszą formą wyrazu dla młodego Beksińskiego. Dopiero po pewnym czasie artysta przeszedł do rysunku, a od 1964 roku zaczął zajmować się malarstwem. Ważnym szczegółem realizacji Beksińskiego były autorskie podpisy, w których artysta określał, ile odbitek wykonał oraz informował o zniszczeniu oryginalnej matrycy po wykonaniu całej serii. Tego typu autorska informacja jest niezwykle ceniona przez historyków i kolekcjonerów oraz nadaje pracy autentyczności. Daje ona niejako gwarancję, iż kolejne odbitki nie pojawią się na rynku.

Rysownik, grafik i malarz, fotograf. Studiował na Politechnice Krakowskiej. W latach 50. tworzył prace o charakterze surrealistyczno-ekspresjonistycznym. Na przełomie lat 50. i 60. odwoływał się do poezji Reinera Marii Rilkego i treści egzystencjalnych. Około 1960 roku wykonywał prace graficzne o ekspresjonistyczno-turpistycznej formie oraz rzeźby z gipsu i metalu. Od końca lat 60. do początku 70. w jego twórczości pojawiały się motywy religii Dalekiego Wschodu. Od połowy lat 70. Beksiński zajmował się prawie wyłącznie malarstwem olejnym. W 1977 r. opuścił Sanok i przeniósł się na stałe do Warszawy. Wystawiał we Francji, Niemczech i niemal wszystkich ważnych ośrodkach w Polsce. W 1999 r. Muzeum Historyczne przygotowało na zamku w Sanoku największą retrospektywną wystawę artysty. Muzeum Historyczne w Sanoku posiada również najbogatszą kolekcję dzieł artysty. W kolażach, które tworzył przed śmiercią, wykorzystywał chętnie techniki komputerowe.

OPŁATY I PODATKI:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.