Asymetria 83, 1994 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja instytucjonalna, Polska
- Desa Unicum, 2015
- kolekcja prywatna, Polska

Gdy spojrzeć na twórczość Dłubaka z perspektywy czasu, już na początku zapowiadała przyszłe doświadczenia artysty z konceptualizmem. W latach 70., sceptyczny wobec prognoz śmierci malarstwa, praktykował równocześnie sztukę pędzla i fotografię. W odniesieniach do specyfiki tworzywa i medium pokazywał, że obie te dziedziny wzajemnie się komentują i dementują. W pierwszych pracach autora paradoksalnie to fotografia ujawnia abstrakcyjne obrazy natury, a obrazy powstające w latach 50. XX wieku są cały czas figuratywne. Z czasem tendencja ulegnie odwróceniu: malarstwo przejdzie do abstrakcji, fotografia zaś – do figuracji w postaci ludzkiego ciała, przedmiotów, pejzażu. „Asymetria” to fotograficzno-malarski cykl realizowany od 1981, nad którym Dłubak pracował do końca życia. Pierwsze prace z serii powstawały na płótnie, z czasem – po dwóch latach – dołączyły do nich fotografie. Kompozycje malarskie składają się często tylko z dwóch elementów: jednolitego tła i fragmentu prostokąta wrysowanego w kompozycję płótna tak, by krawędzie obrazu i boki prostokąta nie były do siebie równoległe. Tło i prostokąt mają dwa nieznacznie się od siebie różniące odcienie jednego koloru, co sprawia, że granica pomiędzy nimi zlewa się w oku patrzącego. Fotografie z cyklu „Asymetria”, ukazujące kartony, drzewa, twarze i ciała, odzwierciedlają wieloletnią obserwację powierzchni przedmiotów, roślin i fragmentów ciała, pozornie tylko jednolitych lub symetrycznych. Dzieła stanowią także programową wypowiedź Dłubaka o obrazie fotograficznym, który odbiega od rzeczywistości. Według artysty fotografia jest zawsze zniekształceniem i efektem kreacji autora, pozostaje asymetryczna względem świata. W 2003 prace z tej serii znalazły się na wystawie w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki. Lata 80., w których powstała „Asymetria”, to zwrot w twórczości Zbigniewa Dłubaka. Porzuciwszy problemy, którymi zajmował się w latach 60., autor powrócił do penetrowania i poszerzania percepcji wzrokowej oraz badania granic dziedzin sztuki. Seria dalece wykraczała poza problemy ściśle artystyczne, gdyż ukazuje świat dużo bardziej jednorodny, niż może się wydawać. O obiektach przedstawianych przez siebie autor pisał: „Wciąganie ich w grę z układem geometrycznym poprzez optykę aparatu stawia je w nowej sytuacji. Desymbolizuje ich dotychczasowy świat znaczeń. Przedmioty zatem są obojętne, ich widzenie jest znaczące. Inaczej zobaczyć to inaczej zrozumieć” (Zbigniew Dłubak, [w:] Asymetria, katalog wystawy, Mała Galeria ZPAF, Warszawa 1988). Zbigniew Dłubak przyczynił się do sformułowania „sztuki kontekstualnej”, będącej odpowiedzią na „stylistykę” polskiego konceptualizmu. W poszukiwaniu źródeł znaczenia w sztuce wprowadził do niej jednostkowość przedmiotów dzięki fotografii. Z drugiej strony, jego abstrakcyjne i minimalistyczne malarstwo wydaje się dokładnym przeciwieństwem realistycznych fotografii. Widz przeskakuje z jednej skrajności w drugą, dzięki czemu może zmierzyć się także z istniejącymi schematami odczytania każdej z tych propozycji oddzielnie. Łączy je niemożliwość wyczerpania potencjału medium. Właśnie ta konstatacja umieszcza nas w centrum artystycznego procesu autora.

Czołowy przedstawiciel polskiej fotografii awangardowej. Od 1948 r. członek ZPAP i ZPAF; w latach 1979-1982 prezes Związku, a od 1973 r. członek honorowy. Jeden z założycieli Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie (1947 r.). Uczestnik Wystawy Sztuki Nowoczesnej w Krakowie z 1948 r. Współpracował z szeregiem galerii w całym kraju. Jeden z założycieli Grupy 55. W latach 1953 -1972 redaktor naczelny miesięcznika Fotografia. W okresie 1966-1975 był wykładowcą PWSFTViT oraz PWSSP (obecnie ASP) w Łodzi. Autor licznych artykułów i odczytów. Wielokrotnie nagradzany odznaczeniami, m.in. Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1975 r.), Nagrodą Państwową I Stopnia (1979 r.).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.