Portret Krystyny Błońskiej, 1934 r.

W listach do żony Jadwigi można odnaleźć fragmenty ilustrujące prozaiczny wymiar twórczości malarza. 25 kwietnia 1935 roku pisał z Zakopanego: "Zjeżdżaliśmy [na nartach] po naszych śladach [na wypukło] i już dżdżyło trochę. Okropnie mi było żal przeszłości i że Ciebie nie ma. Dotąd mi serce się nie odpręża i ściśnięte jest 'w piąstkę', jak to mówią. Czuję się b. źle. Nie wiem jeszcze, co zrobię - czy pojadę wprost do Katowic, czy może wprost do Warszawy (letnie ubranie za portret u Błońskiego mi się należy). Dziś piwa nie piłem" (S. I. Witkiewicz, Listy do żony, t. 3, Warszawa 2010, s. 304). Witkacy wspomina Edwarda Błońskiego, krawca, mieszkającego na parterze kamienicy przy Brackiej 23. Z wybuchem wojny Jadwiga przeniosła rękopisy listów i utworów męża do zakładu Błońskich, dzięki czemu ocalały. Mieszkanie Witkiewiczów na piątym piętrze kamienicy spłonęło we wrześniu 1939 roku. Witkacy malował również innych członków rodziny Błońskich, w tym, w 1934 roku, córkę Edwarda, Krystynę. Krystyna Błońska ukończyła w latach 30. architekturę na Politechnice Warszawskiej. W 1939 roku poślubiła kolegę ze studiów, Ryszarda Białousa. Białous, wojskowy, był żołnierzem kampanii wrześniowej 1939 roku, dowódcą oddziału Grup Szturmowych, dowódcą batalionu "Zośka", powstańcem warszawskim. Krystyna pomagała mężowi w konspiracyjnej działalności, a rodzinne mieszkanie przy Brackiej było wykorzystywane właśnie w tych celach. Białousowie zostali rozdzieleni po powstaniu. Ryszard był więźniem w Bergen-Belsen, a po wyzwoleniu przebywał w Anglii. W maju 1946 roku przybył do Polski nielegalnie, jako członek konwoju z darami. Dzięki temu mógł wywieźć żonę Krystynę i ich dzieci poza granice kraju. W 1948 roku Białousowie wyjechali do Argentyny i początkowo przebywali w różnych miastach, aby w końcu osiedlić się w Neuquén, gdzie prowadzili praktykę architektoniczną.

Jego ojcem był znany krytyk, malarz i pisarz, twórca tzw. "stylu zakopiańskiego" w architekturze Stanisław Witkiewicz. W latach 1905-10 studiował niesystematycznie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera oraz u Władysława Ślewińskiego w Poroninie. Podróżował do Włoch, Francji i Niemiec. W roku 1914 uczestniczył w etnograficznej ekspedycji Bronisława Malinowskiego do Australii, skąd na wiadomość o wybuchu I wojny światowej wrócił do Europy. Wczesna twórczość malarska pozostawała pod znakiem Młodej Polski i wpływem P. Gauguina i Wł. Ślewińskiego. Później doszedł do swoistego ekspresjonizmu. Z czasem w wyniku teoretycznych przemyśleń na temat formy zrezygnował z twórczości malarskiej. Założył jednoosobową "Firmę Portretową" i ograniczył się do zarobkowego wykonywania pastelowych portretów, tworzonych niejednokrotnie pod wypływem używek pozwalających na eksperymentowanie z formą. Stanisław Ignacy Witkiewicz napisał 4 powieści, ponad 40 dramatów, liczne artykuły i eseje dotyczące malarstwa, literatury, teatru i filozofii. W okresie dwudziestolecia międzywojennego mieszkał głównie w Zakopanem. Po wybuchu II wojny światowej uciekł przed Niemcami na kresy wschodnie, gdzie we wsi Jeziory na Polesiu 18 września 1939 roku popełnił samobójstwo.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.