PORTRET JERZEGO KORDOWSKIEGO, 1922

Jerzy Kordowski (1893 Warszawa - 1966 Skolimów) aktor teatralny. W 1910 r. ukończył gimnazjum w Częstochowie, następnie pracował jako pisarz na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W 1914 -1917 następnie służył w wojsku rosyjskim. W 1917 r. zaangażował się do Teatru Polskiego w Mińsku Litewskim. W 1918 powrócił do Warszawy. Grał w wielu miastach Polski, m. in. w Wilnie, Toruniu, Poznaniu, Katowicach i Warszawie. W okresie II wojny światowej przebywał we Lwowie, gdzie grał w Polskim Teatrze Dramatycznym. W 1945 przeniósł się do Katowic i grał w Teatrze Śląskim. Następnie grał w Krakowie, Bydgoszczy, a od sezonu 1948/49 do przejścia na emeryturę w 1964 r. pracował jako aktor i reżyser w Teatrze Polskim w Poznaniu. Był ceniony za znakomity warsztat i kulturę sceniczną.
Stanisław Ignacy Witkiewicz, syn Stanisława - malarza, krytyka i pisarza. Pseudonim artystyczny - Witkacy. Znany też ze swoich dokonań na polu literatury i dramatu. Oficer gwardii carskiej w I wojnie światowej. W 1914 roku odbył długą podróż, ekspedycję naukową do Australii wraz z Bronisławem Malinowskim. Wychowany w aurze modernizmu w Krakowie i Zakopanem. Teoretyk sztuki, formista, współpracownik "Zwrotnicy", twórca teorii "Czystej Formy" - "Wartość dzieła sztuki nie zależy od uczuć życiowych w nim zawartych ani od doskonałości odtworzenia przedmiotów, a jedynie polega na jednolitości konstrukcji czystych elementów formalnych." Uważał, że twórczość artystyczna jest sposobem wyrażenia " uczucia metafizycznego" Do połowy lat 20 tworzył malarskie fantazje, które dziś można określić jako pośrednie między modernizmem, ekspresjonizmem a surrealizmem. Od tego też czasu uprawiał głównie twórczość literacką, która przyniosła mu z czasem światową sławę. Artysta zginął tragicznie w 1939 roku. Popełnił samobójstwo w obliczu sowieckiego najazdu na Polskę, który potraktował jako koniec cywilizacji.
Tworzył prace malarskie w pracowni portretowej, gdzie obowiązywał cennik i wzory do zamówienia kolejnych "odejść" od realizmu portretowanej osoby na rzecz jej artystycznej wizji ekspresjonistycznej. Twórczość portretowa Witkacego była przez długi czas odbierana jako ekstrawagancja artystyczna i osobliwość. Weryfikację i potwierdzenie geniuszu artysty przyniosły następne lata.
Typ B to w Regulaminie Firmy Portretowej: rodzaj bardziej charakterystyczny niż A, jednak bez cienia karykatury. Robota bardziej kreskowa niż typu A z pewnym odcieniem cech charakterystycznych, co nie wyklucza "ładności" w portretach kobiecych. Stosunek do modela obiektywny. Portret Jerzego Kordowskiego idealnie spełnia te założenia.