Portret Janiny Fiszerowej, 1924 r.

Prezentowana praca pochodzi z 1924 roku, kiedy Witkacy po nieporozumieniach z żoną, postanowił pozostać w Zakopanem w przeciwieństwie do Jadwigi Witkiewiczowej, która na stałe osiadła w Warszawie. Pozwala to sądzić, że portretowana młodziutka Janina Fiszerowa to odtwórczyni głównej roli w kultowym filmie "Biały Ślad" zrealizowanym według scenariusza Rafała Malczewskiego w 1932 roku. Debiutancki film górala Adama Krzeptowskiego został wysłany na I Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji, gdzie zdobył nagrodę za zdjęcia. Cała obsada aktorska była grupą naturszczyków z Zakopanego, co podkreśla niebywałą atmosferę nowatorsko zrealizowanego dzieła. Ekspresyjna scena zjazdu "elity narciarskiej" z Hali Gąsienicowej zyskała oddźwięk w kompozycjach Rafała Malczewskiego czy Janiny Konarskiej poświęconych sportom zimowym. Główną rolę odważnego taternika zagrał wyśmienity narciarz, olimpijczyk Andrzej Krzeptowski, natomiast w rolę pięknej Hanki wcieliła się Janina Fischer. Mocno wykrojone usta oraz łagodnie zadarty nos dziewczyny upamiętnionej na prezentowanym portrecie Witkacego wskazują ogromne podobieństwo z odtwórczynią głównej roli. Schematycznie zarysowane wierzchołki gór, na tle których została umieszczona modelka Witkacego, podkreślają pochodzenie portretowanej oraz uwiarygodniają tożsamość filmowej Hanki. Rok 1924 w twórczości Witkacego stanowi ważną cezurę. Właśnie wtedy artysta porzucił teorię Czystej Formy na rzecz malarstwa portretowego. Prawdopodobnym powodem porzucenia "sztuki czystej" na "sztukę stosowaną" były w dużym stopniu problemy finansowe malarza. Matka Witkacego wówczas prowadziła pensjonat w Zakopanem, który przynosił głównie straty, a pośrednictwo przy sprzedaży obrazów ojca nie wystarczało na pokrycie kosztów zakupu kosztownych płócien i farb. We wcześniejszym okresie twórczości artysta malował już pastelowe portrety, jednak była to marginalna część jego plastycznej twórczości. W słynnym, wydanym po raz pierwszy w 1925 roku "Regulaminie Firmy Portretowej", zaczynającym się od motta: "Klient musi być zadowolony. Nieporozumienia wykluczone", Witkacy opracował formę zawierania kontraktu, w którym wszelkie reklamacje oraz uwagi klienta są niedopuszczalne. Pierwszą część regulaminu stanowiło wyszczególnienie pięciu podstawowych typów portretowych A, B, C, D i E. Typ pierwszy był najdroższym dziełem ze względu na najwyższe dopracowanie (ironiczne nazywanie przez Witkacego "wylizanymi") pod względem plastycznym portretu. Kolejnym typem, najliczniej powtarzanym w twórczości artysty był typ B, charakteryzujący się najbardziej obiektywnym podejściem do modela, bez cienia karykatury. Pozostałe warianty, tworzone głównie dla osób z kręgu Witkacego, odznaczały się pogłębieniem deformacji i psychologii modela. Opisany portret Janiny Fiszerowej z wczesnego okresu twórczości artysty, należy do najbardziej realistycznego typu portretu, który pozwala poznać Witkacego jako rzetelnego rysownika o doskonałej w posługiwaniu się trudną techniką pastelu.
Jego ojcem był znany krytyk, malarz i pisarz, twórca tzw. "stylu zakopiańskiego" w architekturze Stanisław Witkiewicz. W latach 1905-10 studiował niesystematycznie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera oraz u Władysława Ślewińskiego w Poroninie. Podróżował do Włoch, Francji i Niemiec. W roku 1914 uczestniczył w etnograficznej ekspedycji Bronisława Malinowskiego do Australii, skąd na wiadomość o wybuchu I wojny światowej wrócił do Europy. Wczesna twórczość malarska pozostawała pod znakiem Młodej Polski i wpływem Paula Gauguina i Władysława Ślewińskiego. Później doszedł do swoistego ekspresjonizmu. Z czasem w wyniku teoretycznych przemyśleń na temat formy zrezygnował z twórczości malarskiej. Założył jednoosobową "Firmę Portretową" i ograniczył się do zarobkowego wykonywania pastelowych portretów, tworzonych niejednokrotnie pod wypływem używek pozwalających na eksperymentowanie z formą . Stanisław Ignacy Witkiewicz napisał 4 powieści, ponad 40 dramatów, liczne artykuły i eseje dotyczące malarstwa, literatury, teatru i filozofii. W okresie dwudziestolecia międzywojennego mieszkał głównie w Zakopanem. Po wybuchu II wojny światowej uciekł przed Niemcami na kresy wschodnie, gdzie we wsi Jeziory na Polesiu 18 września 1939 roku popełnił samobójstwo.
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.