Pejzaż zimowy z rzeką, 1911

Malarz, fotografik, literat i teoretyk sztuki. Syn znanego malarza i krytyka artystycznego – Stanisława Witkiewicza. Studia artystyczne odbył w pracowni Józefa Mehoffera w krakowskiej ASP. Podróżował do Paryża, Włoch, Wiednia i Petersburga. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do armii rosyjskiej. W połowie 1918 roku wrócił do Zakopanego, gdzie zamieszkał na stałe. Na wieść o wkroczeniu Armii Radzieckiej do Polskie w 1939 roku popełnił samobójstwo.
Twórca teorii "czystej formy" i "Firmy portretowej". Wystawiał w TPSP i TZSP, na wystawach sztuki polskiej w Paryżu i Petersburgu. Jego twórczość to ekspresjonistyczny styl objawiający się w grotesce, onirycznych wizjach.
Prezentowany "Pejzaż zimowy" namalowany w 1911 roku pochodzi z wczesnej twórczości Witkacego obejmującej lata 1904-1914. Widoczne są tu wpływy modernizmu i stylistyki secesji. Jest także widoczny wpływ Władysława Ślewińskiego, którego artysta odwiedził w 1911 roku Bretanii. To spotkanie miało ogromny wpływ na młodego Witkiewicza zarówno w sferze kompozycji malarstwa jak też w rozwiązaniach warsztatowych. Widoczne jest tu również nawiązanie do malarstwa Paula Gauguina, którego wystawę w tym okresie młody artysta obejrzał w Paryżu. Dzięki tym inspiracjom powstało dzieło wybitne z doskonałym natężeniem światła, płasko traktowaną plamą ujętą wyra¼nie zaznaczonym konturem, malowane płynnymi liniami i gładkimi pociągnięciami pędzla.
Obraz wykazuje wiele analogii z innymi płótnami młodego Witkiewicza, powstałymi w tym samym okresie i znanymi z archiwalnych fotografii.
Obraz przechowywany był w rodzinie malarza Adama Chmielowskiego.

Z uwagi na rzadkość obrazów Witkacego z wczesnej twórczości oraz wyjątkowe walory artystyczne, "Pejzaż zimowy z rzeką" budzi zachwyt historyków sztuki i jest niekwestionowanym kolekcjonerskim rarytasem.