PEJZAŻ Z BOLKOWA, 1947 r.

Malarz i grafik. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1900-1903) w pracowniach J. Mehoffera, T. Axentowicza i S. Wyspiańskiego. Debiutował w 1903 r. na wystawie T.A.P. "Sztuka". W 1905 r. przeniósł się do Zakopanego, gdzie przebywał dwadzieścia lat. Włączył się tam czynnie do życia artystycznego, które współtworzył ze Stanisławem i Stanisławem Ignacym Witkiewiczami, Janem Kasprowiczem, Karolem Szymanowskim, Rafałem Malczewskim. W 1906 r. przyłączył się do Grupy Pięciu, wziął udział w jej dwóch wystawach. Odbywał liczne podróże artystyczne m.in. do Wiednia, gdzie zwiedził wystawę Paula Gauguina, Monachium, Wenecji, Rzymu, Rawenny. W 1912 r. wyjechał do Paryża, gdzie oglądał malarstwo Paula Cézanne`a, Vincenta van Gogha i kubistów. W 1926 r. Niesiołowski przeniósł się do Wilna, gdzie otrzymał posadę dyrektora Szkoły Rzemiosł Artystycznych. Wówczas ostatecznie ukształtował się styl i tematyka obrazów artysty, do których należały akty kobiece na tle pejzażu lub we wnętrzu, martwe natury i portrety.