Kompozycja, wycinanki, 1957

Tadeusz Dominik w latach 1946-1951 studiował na Wydziale Malarstwa w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem J. Cybisa. Od 1951 roku był pedagogiem na macierzystym Wydziale, początkowo jako asystent Cybisa. Od 1965 roku prowadził własną pracownię, w 1979 roku otrzymał tytuł profesora. W 1990 roku przeszedł na emeryturę. Początkowo zajmował się grafiką, a od połowy lat 50. uprawiał malarstwo i tkaninę artystyczną. Debiutował na słynnej wystawie w warszawskim Arsenale w 1955 roku, gdzie zdobył nagrodę. W latach 60. wzbogacił swe prace o efekty fakturowe. Malarstwo Tadeusza Dominika cechuje styl, który łączy w sobie abstrakcyjne motywy inspirowane przyrodą z tradycjami polskiego koloryzmu. Równolegle z malarstwem zajmował się gobelinem, ceramiką, jak również grafiką komputerową. Był laureatem wielu nagród otrzymał m.in. laur "Złotego Grona“ w Zielonej Górze w 1963 roku, Grand Prix Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie w 1968 roku, nagrodę im. George’a Rowney’a w Londynie w 1973 roku i nagrodę im. Jana Cybisa w Warszawie w 1973roku. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych: w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Szczecinie, a także w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Museo de Bellas Artes w Caracas, Galerii Albertina w Wiedniu, Stedelijk Museum w Amsterdamie oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i zagranicą.