Socjeta, 1980 r.

"Niemniej, mówiąc o zjawiskach kulturowych, wpłynęły na moje malarstwo teorie naukowe. Bałbym się jednak zaprzeczyć, że mimo świadomego oporu można odnaleźć w tym, co robię, ślad, a może i wiele śladów tych ścieżek ludzkiej myśli, które krążą, niekiedy bardzo blisko, wokół Pascala. Zapewne film, zwielokrotniający ostro intensywność obrazu życia, najczęściej formował moje malarstwo. (…) Całe moje malarstwo było i jest piętnowane literaturą i muzyką. Mógłbym pokazać konkretne miejsca obrazu 'Lombard', gdzie nie mogłem umknąć materialności wizji Grochowiaka. Mógłbym pokazać obraz z roku 1945, inspirowany budową jednego z opusów Panufnika. Nieporadność realizacji nie przeszkadzała intencji klarownie sprecyzowanej. Przykłady przytoczone przypominają rysunek anatomiczny. Są błahe i uproszczone.
Nie stać mnie jednak na przeprowadzenie wszechstronnej analizy unaoczniającej 'krwiobieg' mej własnej pracy. Analizy ukazującej wszystkie możliwe wpływy i inspiracje.
Stwierdzam raz jeszcze - jest ich dużo. O wiele za dużo, aby moja świadomość mogła je przechwycić i sklasyfikować.
Równie niemożliwe jest dla mnie pochwycenie i sklarowanie wszystkich zjawisk plastycznych świata współczesnego.
Czuję się bezradny.
Więc jak prokować?
I po co?"
(Tadeusz Brzozowski, Odbiorcy i twórcy o plastyce, "Miesięcznik literacki", nr 1, 1967)
Od 1936 studiował malarstwo w ASP w Krakowie, w latach 1940-42 kontynuując naukę w Kunstgewerbeschule, powstałej w miejscu Akademii. W czasie okupacji związany był z Teatrem Podziemnym Tadeusza Kantora - grał w "Balladynie" (1943), wcielił się także w główną rolę w "Powrocie Odysa" (1944). W tym okresie zajmował się też konserwacją dzieł sztuki, co w przyszłości okazało się bardzo pomocne dla jego własnej techniki malarskiej. W 1945 ukończył studia, do 1948 wystawiał z Grupą Młodych Plastyków, uczestnicząc w najważniejszych wystawach młodego ruchu artystycznego, aż do narzucenia przez władze socrealizmu jako obowiązującego stylu obrazowania. W 1954 przeniósł się do Zakopanego, gdzie podjął pracę pedagogiczną w Szkole Kenara. W tym okresie, w toku samodzielnych prób i doświadczeń stał się wirtuozem techniki malarskiej. Kolor, faktura, gra laserunków i walorów, cała "alchemia" jaką stosował w swoich obrazach złożyły się na niepowtarzalne zjawisko malarstwa abstrakcyjnego, które zdolne było "opowiadać“ historię samą swą formą. W 1955 powrócił do udziału w wystawach, uczestnicząc w licznych pokazach w Polsce i za granicą, organizując też wiele wystaw indywidualnych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.