PENITENCJARIUSZ, 1957

Tadeusz Brzozowski studiował w krakowskiej ASP, w czasie okupacji kontynuował naukę w Kunstgewerbeschule, ostatecznie studia skończył w 1945 roku w krakowskiej ASP. W czasie okupacji ściśle współpracował z teatrem konspiracyjnym Tadeusza Kantora. Do 1948 roku wystawiał z Grupą Młodych Plastyków. W latach 1950-55 nie uczestniczył w oficjalnym życiu artystycznym, zajmował się w tym czasie malowaniem polichromii kościelnych i konserwacją. W 1954 roku przeniósł się do Zakopanego, gdzie mieszkał do końca życia. W Zakopanem podjął pracę pedagogiczną w Szkole Kenara - pracował w niej do 1969 roku. Był członkiem reaktywowanej w 1957 roku Grupy Krakowskiej. W 1959 roku w Paryżu związał się z międzynarodowym ruchem "Phases". W latach 1962-79 był pedagogiem w PWSSP w Poznaniu, od 1977 roku, profesorem. W latach 1979-81 był profesorem krakowskiej ASP. Początkowo tworzył malarstwo figuratywne, które później porzucił na rzecz informel. Zbliżona do abstrakcji twórczość zawierała elementy groteski komentującej i interpretującej rzeczywistość. Mistrzostwo kolorystyczne artysty dawało jego pracom efekt dekoracyjny. W ostatnich latach życia powrócił do sztuki figuratywnej. Sztuka artysty dwukrotnie reprezentowała Polskę na Biennale w Sao Paulo (1959 i 1975) oraz w Wenecji w 1962 roku. Wielka wystawa pośmiertna artysty była prezentowana w latach 1997-8 w Muzeum Narodowym w Warszawie, a następnie w Zakopanem, Wrocławiu i Krakowie. Penitencjariusz na tle twórczości Brzozowskiego, obejmującej duże płótna olejne, abstrakcyjne grafiki i doskonałe rysunki, jest przedmiotem wyjątkowym, zarówno jeśli chodzi o technikę wykonania, jak i temat. Jest to bardzo osobista wypowiedź artysty, cierpiącego człowieka, zmagającego się z losem. Wyjątkowość prezentowanej pracy przejawia się w tym że nie była ona przeznaczona na wystawę, dla "masowego odbiorcy". To prezent dla konkretnej osoby, wyraz wdzięczności, dlatego też do tej pory była zupełnie nieznana. Osobą obdarowaną była Katarzyna Chodorowicz (urodzona w Nowym Targu, w młodości sportowiec, reprezentant polski w narciarstwie alpejskim, potem - artysta plastyk, dyplom ASP, Kraków 1956, - pracowała jako scenograf i kostiumolog w TVP i Filmie Polskim przy ok. trzydziestu filmach, m. in.: "Pętla" 1957, "Popiół i diament" 1958, "Wszystko na sprzedaż" 1968. Zginęła tragicznie w 1974 roku). Praca pochodzi od rodziny Katarzyny Chodorowicz.