Kryterium odpowiedzialności, 2015 r.

"LM: Jaka jest filozofia życiowa Rafała Olbińskiego?
RO: To bardzo prosta stoicka zasada: nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe. Staram się nie krzywdzić ludzi, mam nadzieję, że to mi się udaje, i idę przez życie raczej bezkonfliktowo. Aczkolwiek - co świetnie pokazuje film "Trzeci człowiek" - kultura kwitnie właśnie w krajach, gdzie istnieje konflikt. Podczas słynących ze zdemoralizowania rządów Borgiów we Włoszech swe wspaniałe dzieła tworzyli Michał Anioł i Leonardo da Vinci, a w Szwajcarii przez 500 lat panowała demokracja, pokój - i co tam wymyślili? Zegar z kukułką. Są artyści, dla których niezbędny jest konflikt, zastrzyk adrenaliny. Ja czasem również potrzebuję takiego bodźca w życiu zawodowym, jednak w życiu prywatnym chcę odejść od tego, co czyni ferment w sztuce.
Bardzo bliski jest mi Marek Aureliusz. Całe życie staramy się być dobrymi, szlachetnymi ludźmi, ale co to właściwie znaczy? Już samo sformułowanie 'być człowiekiem' niesie ze sobą wielki znak zapytania. W idealistycznym pojęciu jesteśmy wyrwani z łańcucha ewolucji, jako jedyne zwierzęta mamy wyrzuty sumienia i poczucie wstydu. Brakuje czasu na testowanie. Arystoteles twierdził, że cechą magnanimous man, czyli szlachetnego człowieka jest głęboki głos. Tę jedną właściwość dostałem od Boga!

LM: Jak oceniasz wpływ popkultury na dzisiejszy świat?
RO: Dziwię się, że masowa konsumpcja doprowadziła cywilizację do tego, iż równamy w popkulturze do najgorszych wzorców. Boimy się urazić zachwyconego sobą 'człowieka tworzącego trendy', który jest postrzegany jak król i sam się za takiego bezpodstawnie uważa. Nigdy czegoś takiego nie było! Podobnie jest w sztuce. Podświadomie się korumpujemy. W Nowym Jorku ludzie za miliony dolarów kupują dzieła sztuki, których nigdy nie powieszą na ścianie! Trzymają obrazy nie w swoich domach czy biurach, ale w sejfach. Sztuka jest rozmontowana z kryteriów.

LM: Dlaczego ludzie boją się oceniać sztukę? Dlaczego tak często słyszymy: 'nie wiem, nie znam się na sztuce'?
OR: Jeśli ktoś ma własne oczy i własny gust, nie potrzebuje doradców, którzy będą mu podpowiadać, co jest genialne i co powinno wisieć w jego domu. 'Beauty is in the eye of the beholder' - Oscar Wilde ma rację". (Sztuka rozmontowana z kryteriów - wywiad z Rafałem Olbińskim, www.label-magazine.com)

W 1969 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1981 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Od 1985 roku wykłada na wpływowej Szkole Sztuk Pięknych w Nowym Jorku. Jego plakaty i ilustracje ukazują się regularnie na łamach czasopism Newsweek, Time, Business Week, New York Times, New Yorker. Jest twórcą licznych plakatów dla amerykańskich oper (New York City Opera, Utah Opera, Pacific Opera San Francisco, Philadelphia Opera). W 2002 roku udanie zadebiutował w roli twórcy scenografii operowej do przedstawienia Don Giovanniego w Filadelfii. W roku 2003 został Honorowym Obywatelem swojego rodzinnego miasta - Kielc. Rafał Olbiński otrzymał za swoje ilustracje, plakaty i obrazy ponad 100 nagród. W 1994 roku zdobył w Paryżu międzynarodowego Oskara za Najbardziej Znaczący, Niezapomniany Plakat Świata Prix Savignac. W 1995 roku jego projekt został wybrany na plakat 'Nowy Jork stolicą świata' przez jury pod przewodnictwem burmistrza Rudolfa Giulianiego. Obrazy Olbińskiego znajdują się w największych kolekcjach sztuki współczesnej (Biblioteka Kongresu, Carnegie Foundation, Republic New York Corporation), a także w wielu prywatnych zbiorach w USA, Japonii, Niemczech, Szwajcarii, Australii.