Bez tytułu, 1968 r.

Już w latach 40. Marek Piasecki zaczął kolekcjonować różne przedmioty i przechowywać je w swoich kolejnych pracowniach. Z czasem stały się intrygującym elementem tworzonych przez niego obiektów i kompozycji. Jednym z najbardziej charakterystycznych motywów jego sztuki stała się lalka.
Lalka ma dla Piaseckiego znaczenie szczególne. Artysta poddaje ją różnego rodzaju deformacjom - brutalnie rozczłonkowuje, urywa kończyny i dokleja obce przedmioty. Na zmianę zamyka i otwiera im oczy, dodaje bujne czupryny lub zostawia łyse. Dodatkowo umieszcza je wewnątrz lub bezpośrednio na konstruowanych przez siebie czarnych gablotach przypominających urny. Ta makabryczna wizja ma jednak swoje uzasadnienie, którego można szukać w osobistych przeżyciach artysty.
Życie Piaseckiego nie należało do najłatwiejszych. Dzieciństwo przypadło na lata II wojny światowej, podczas której był świadkiem aresztowania rodziców. Sam ze względów politycznych został skazany w latach 50. na 6 lat więzienia. Choć ostatecznie w więzieniu spędził niecałe 2 lata, to pobyt tam zniszczył mu zdrowie: „Może to okoliczności, w których miał żyć artysta, czyli polska powojenna i komunistyczna rzeczywistość lat 50. i 60. XX wieku były tak przeraźliwie obce, że trzeba było na stałe nadać owym lalkom duszę i fantazję, stawiając je powyżej rzeczy, by przetrwać i dać świadectwo złożoności ludzkiej kondycji?” (Marta Smolińska, Czy warto marnować swoje najczystsze zapały dla ciał przeraźliwie obcych? Uwagi o motywie lalki w twórczości Marka Piaseckiego, [w:] Marek Piasecki. With Care, [red.] Emilia Chorzępa, Magadalena Piłakowska, Poznań 2017, s. 93).
Piasecki wierzył w ukryty potencjał emocjonalny lalki, którą traktował jak drogę do odkrycia głęboko skrywanych wspomnień i sekretów ludzkiej psychiki. Pozbawił ją kulturowego znaczenia, według którego była przedmiotem dziecięcej radości, często wprawianym w ruch podczas zabawy. Piasecki unieruchamia lalkę, tworząc z niej sztywny eksponat. Obdarza lalki niepokojącą fantazją, w której obecne są duchy przeszłości.

W Warszawie mieszkał do końca Powstania Warszawskiego. W 1945 zamieszkał w Krakowie, studiował na wydziale historii sztuki UJ. Od najmłodszych lat interesował się fotografią i filmem. Pracował jako fotograf dla Tygodnika Powszechnego. Mając 23 lata (w 1958) został przyjęty na członka Grupy Krakowskiej. Brał udział m.in. w II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 i 1959 r. Od 1967 mieszka w Lund w Szwecji. W 2008 r. miała miejsce wystawa monograficzna artysty w warszawskiej Zachęcie eksponująca zwłaszcza surrealistyczny wątek jego twórczości.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.