Tożsamość I, 2015 r.

"(...) Dzieła Karola Bąka wydają się pełne sprzeczności - z jednej strony, na obrazach znajdują się statyczne postacie, z drugiej zaś szalejące, buzujące lub po prostu nierealne dopełnienie w tle. Zachwycająca w dziełach artysty jest właśnie ta rzeczywistość - nieokreślona przestrzeń obrazu wypełniona nitkami, pajęczynami, materiałami i woalkami. Korelatem tej misternie tkanej formy jest kobieta, która stanowi treść obrazu. Cała ta płynąca, buzująca materia opływa, ubiera kobiety na obrazach - one zaś definiują przestrzeń i określają celowość obrazów. Bez formy treść byłaby naga. Bez treści forma byłaby nieokreślonym chaosem. Ale dlaczego to właśnie kobiety stały się wiodącą treścią twórczości artysty? Od początku ludzkich tradycji istniały dwa sposoby myślenia i mówienia o świecie. Jeden z nich to logos - uporządkowany, przejrzysty, logiczny, kojarzony z mężczyznami język nauki. Drugi zaś to mythos - język literatury i sztuki - mglisty, obrazowy, wieloznaczny, utożsamiany z kobietami. Sztuka to zatem tajemnicza dama, którą możemy poznać analizując wszystkie jej odcienie i zachowania.
Kobiety na obrazach artysty są bliskie, a jednocześnie dalekie, oniryczne, wynurzające się z mgieł, czy wychodzące z pajęczyn. Zbyt piękne, aby mogły być prawdziwe - są idealne, obiektywnie i niepodważalnie zachwycające, lecz przy tym mocno niepokojące. Wytłumaczenie tego nasuwa się samo - namalowane na obrazach nie są kobiety, ale kobiecość. Niekiedy erotyczna, al. Zawsze piękna i tajemnicza. Karol Bąk nakreśla niemal mistyczny obraz kobiecej duszy za pomocą kobiecego ciała. Postacie, które wybiera do swojego spektaklu emocji, są odpowiednio wydobyte z mitologii, ballad romantycznych, inspiracji muzycznych i poetyckich, legend i baśni oraz innych dzieł kultury.
(...) Każdy obraz przedstawia odrębny kobiecy los. Jeden piękny i pełen miłości, inny smutny i często tragiczny. Niekiedy malarz pomaga widzowi, nakierowuje go we właściwe miejsce w historii dziejów, gdzie ową bohaterkę może spotkać - tytuł czy sentencje wpisane w dzieło są tropem do dalszych poszukiwań. Karol Bąk nie daje nam gotowej opowieści - pokazuje nam piękno i zachęca do samodzielnego odczytywania go nie tylko w sposób wizualny, ale także intelektualny. (...) 'Tak jak patrząc w lustro człowiek może opisać swą powierzchowność, tak patrząc we własne myśli może opisać siebie'. I tak ja idee i myśli wychodzą poza płótno, tak i same dzieła Karola Bąka wychodzą poza swoją przestrzeń na ramy obrazu, jak gdyby chciały przelać się do naszego świata. (...) Nie tylko obraz na wpływ na nas, ale także my mamy wpływ na obraz - dzieło niezinterpretowane nie istnieje. A tyle jest interpretacji, ilu interpretujących". (Joanna Gardzińska, Wstęp, [w:] Karol Bąk. Miraże kobiecości, Gliwice 2015, s. 5-6)


Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu i otrzymał dyplom wystawiennika wnętrz. W 1984 roku rozpoczął studia na Wydziale Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademii Sztuk Pięknych) w Poznaniu. Studia ukończył w 1989 roku dwoma dyplomami z wyróżnieniem - z grafiki u profesora Tadeusza Jackowskiego i z rysunku w pracowni profesora Jarosława Kozłowskiego. Początkowo tworzył głównie rysunki i miedzioryty, zajmował się także projektowaniem komercyjnym, m.in.: okładek czasopism, stoisk na Międzynarodowych Targach Poznańskich, pierwszych bilbordów i reklam na tramwajach, opakowań na perfumy, logotypów firm, tatuaży, wnętrz lokali publicznych i prywatnych.W drugiej połowie lat 90. zwrócił się w stronę malarstwa olejnego, którym zawodowo zajmuje się od 2000 roku. W swoich obrazach Bąk przedstawia nieziemsko piękne kobietyw niedookreślonej, fantastycznej przestrzeni. Od 1988 roku miał kilkanaście wystaw indywidualnych i brał udział w kilkudziesięciu ekspozycjach zbiorowych. Wśród tych ostatnich m.in. Surrealiści Polscy (Warszawa 2008), ART.-EXPO (Nowy York, Las Vegas 2008), Primavera (Rotterdam, Holandia 2008 i 2009), Czar kobiet. Urok kwiatów (Sopot 2009), Magical Dreams (Włocławek 2011), Art Revolution Taipei (Tajpej, Tajwan 2012 i 2013), ARTEUOMO (Rzym, Włochy 2012), Magical Dreams II (Szczyrk 2013). Jego dzieła stały się również inspiracją dla studentów Wyższej Szkoły Artystycznej w Warszawie, którzy na podstawie strojów stworzonych na obrazach, zaprojektowali własne kreacje. Brał udział w międzynarodowych plenerach w kraju i za granicą m.in. w Segovii w Hiszpanii.