Lew z Pilicy (dla Halszki), 1973

PANEK Jerzy
Urodził się w 1918 r w Tarnowie. Zmarł w styczniu 2001 r w Krakowie. Studia rozpoczął w 1937 r w Instytucie Sztuk Plastycznych w Krakowie na Wydziale Grafiki pod kierunkiem Andrzeja Jurkiewicza i Władysława Jarockiego. W czasie okupacji kontynuował studia w Kunstgewerbeschule (do 1942). Po wojnie w latach 1945-48 kontynuował naukę na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie u Eugeniusza Eibischa i Zbigniewa Pronaszki. Uprawiał grafikę, malarstwo i drzeworyt, w którym osiągnął prawdziwe mistrzostwo. W latach 60-tych powstały najsłynniejsze cykle drzeworytnicze: Autoportrety, Kobiety obłąkane, Pastuchy, Pasterki, Latawce, Chorągwie, i Próby portretów Józefa Gielniaka. Olejne autoportrety zostały pokazane na wystawie Polaków portret własny w 1979 r. W 1983 r powstają ostatnie drzeworyty. Artysta maluje pastelami, rysuje wykonuje akwaforty. Był członkiem międzynarodowych stowarzyszeń twórczych m.in. : XYLON. Wielokrotnie wystawiany i nagradzany - Złoty Medal na Międzynarodowym Triennale Grafiki w New Delhi 1971, Nagroda im. Jana Cybisa 1988 r. Prace w zbiorach muzealnych w Polsce, USA, Japonii, Wielkiej Brytanii a także w zbiorach prywatnych na całym świecie.