Chłop spod Nankinu*, 1956

Nankin to miasto w prowincji Jiangsu, położone nad rzeką Jangcy, liczy około 2,5 mln mieszkańców. Miasto i rejon miały bardzo burzliwą historię. Tu się rozegrały wypadki powstania Tajpingów w latach 1851-1864, które było wielkim powstaniem ludowym skierowanym przeciw mandżurskiej dynastii Cing (Qing). Tajpingowie byli wyznawcami religijno-społecznej doktryny nawiązującej do utopijnej koncepcji idealnego społeczeństwa. Na czele powstania stanął Hung Siu-cuan (Hong Xiuquan), który ogłosił się w 1851 Niebiańskim Królem Niebiańskiego Królestwa Najwyższego Spokoju ze stolicą w Junganie, a od 1853 w Nankinie. W 1864 wojska mandżurskie zdobyły Nankin i okrutnie rozgromiły powstańców. Z kolei w 1938 roku Nankin napadli Japończycy. Do dziś dnia atak ten znany jest jako Gwałt Nankinu z powodu celowego wymordowania ludności cywilnej przez najeźdźców

Jerzy Panek studia artystyczne rozpoczął w Instytucie Sztuk Plastycznych w Krakowie na Wydziale Grafiki pod kierunkiem A. Jurkiewicza i W. Jarockiego w 1937 roku. W czasie okupacji kontynuował studia w Kunstgewerbeschule, aż do roku 1942. W latach 1945-1948 studiował nadal, na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u E. Eibischa i Z. Pronaszki. W swojej twórczości uprawiał przede wszystkim grafikę, malarstwo i drzeworyt. Ta ostatnia technika została uznana za najbardziej charakterystyczną dla artysty, w której osiągnął prawdziwą maestrię. W latach po 1960 stworzył najsłynniejsze cykle drzeworytnicze: Kobiety obłąkane, Autoportrety, Pastuchy, Pasterki, Chorągwie, Latawce. W 1983 roku stworzył swoje ostatnie drzeworyty. Artysta posługiwał się również pastelami, rysował wykonywał akwaforty. Wielokrotnie wystawiał swoje prace, był nagradzany - na przykład Złotym Medalem na Międzynarodowym Triennale Grafiki w New Delhi w 1971 roku, Nagrodą im. Jana Cybisa w 1988 roku. Prace Panka znajdują się w zbiorach muzealnych w Polsce, w USA, w Japonii, w Wielkiej Brytanii, a także w zbiorach prywatnych na całym świecie.