Strona korzysta z plików cookies. Zamknięcie tego komunikatu oznacza zgodę na ich zapisywanie na Twoim komputerze. Dowiedz się więcej. Zamknij
Artinfo.pl Portal Rynku Sztuki
ul. Dzielna 3, 00-162 Warszawa
tel. 022 818 94 68 | biuro@artinfo.pl
KARTA OBIEKTU
ORBITOWSKI Janusz | 16/91, 1991 r.

Janusz ORBITOWSKI (1940 Kraków - 2017 Kraków)

16/91, 1991 r.

akryl/karton, płyta, 80 x 60 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Janusz ORBITOWSKI 1991 | 16/91 | 80 x 60'
na odwrociu pieczęć wojewódzkiego konserwatora zabytków w Krakowie

POCHODZENIE:
- Galeria Starmach, Kraków
- kolekcja prywatna, Polska
LITERATURA:
- Orbitowski teraz. Reliefy i rysunki, katalog wystawy, Galeria Sztuki Artemis, Kraków 2015


"Występujące tu rytmy kojarzą się z ruchem fal, które wiatr marszczy na powierzchni wody, albo z warstwami gałęzi świerka czy jodły narastającymi nad sobą czy z regularnym układem żyłek na liściu grabu".
Bożena Kowalska

Wybór czystej bieli dla Orbitowskiego stał się strategią artystyczną, która wyłoniła się na drodze przemyślanej redukcji i dążności do klarowności i ascezy. Po wyłączeniu środka ekspresji, którym był kolor, na pierwszy plan wysunęły się przestrzeń, światło i ruch. Nim na dobre poświęcił się tej formie, Orbitowski tworzył barwne abstrakcje geometryczne, w których dało się wyczuć poetycki klimat i skupienie na materii malarskiej. Wraz z ewolucją malarskich kompozycji, z czasem dzielonych na podobieństwo płaszczyzny szachownicy, jeszcze w latach 70. zrodziła się koncepcja wklęsło-wypukłych reliefów. Odtąd artysta dążył do niemal całkowitego odrzucenia wszelkich aspektów mogących rozpraszać uwagę widza od struktury kompozycji. Dążył do coraz większej klarowności, czy wręcz ascezy kompozycji. Swe prace początkowo wykonywał z drewnianych listewek usytuowanych ukośnie, które następnie zastąpił powtarzalnymi, prostokątnymi strukturami, układanymi w równych rzędach. Dzieła powstałe w ten sposób różnią się rytmem zestawianych form, w których krytyczka i historyczka sztuki Bożena Kowalska dostrzegała niezaprzeczalną więź z naturą: "Występujące tu rytmy kojarzą się z ruchem fal, które wiatr marszczy na powierzchni wody, albo z warstwami gałęzi świerka czy jodły narastającymi nad sobą czy z regularnym układem żyłek na liściu grabu"(Bożena Kowalska, [Wstęp], Orbitowski teraz. Reliefy i rysunki, katalog wystawy, Galeria Sztuki Artemis, Kraków 2015). W historii polskiej sztuki powojennej niewielu było artystów posługujących się trudną formułą abstrakcji geometrycznej, którzy w sposób komunikatywny uczynili ją przystępną dla szerokiego grona odbiorców, nie tylko przez jej walor intelektualny, lecz także estetyczny. Oprócz Henryka Stażewskiego i Adama Marczyńskiego, do tej grupy zalicza się niewątpliwie Janusz Orbitowski.
W jego sztuce dostrzec można kontynuację myśli powojennej awangardy. Od początku wierny formule abstrakcji geometrycznej, rozwijał koncepcję obrazów-reliefów, którą z czasem zradykalizował: wyeliminował z nich kolor na rzecz kompozycji o walorach wyłącznie przestrzennych. Trójwymiarowość wprowadził do swoich prac na przełomie lat 60. i 70. poprzez dołączanie do powierzchni płótna drewnianych listewek. W efekcie zaczęły powstawać na wpół reliefowe dzieła, inspirowane dorobkiem Henryka Stażewskiego. W sztuce Orbitowskiego wyraźne są inspiracje naturą. Stosowane przez niego kompozycje przywodzą na myśl ruch fal, marszczenia na tafli wody przy podmuchu wiatru czy układy żyłek na liściach. Są one pełne równowagi, harmonii oraz porządku. Artysta eksperymentował z zagęszczaniem elementów lub ich luźniejszym rozstawieniem. Wrażenie ruchu i migotania płaszczyzny zostało podkreślone poprzez zestawienie elementów pod różnym kątem. Postrzeganie prac, uwidacznianie się wypukłości czy zagłębień, zależy od punktu widzenia odbiorcy, który zmienia się wraz z jego ruchem. Ważnym elementem, którym posługuje się artysta, jest światło. Poprzez jego padanie wydobyte zostają niewielkie elementy nieraz niedostrzegalne na pierwszy rzut oka. To pod wpływem światła obserwator może dostrzec wszystkie składowe pracy i jej kompozycję, a także układ przestrzenny. To właśnie światło wprawia całą pracę w ruch. Jak zauważył Michał Zawada, "Dramaturgię linii tworzy (...) tylko światło, a raczej - jego brak. To cienie rysują w ramach kompozycji konkretne układy. Dialektyka światła i cienia, oparta niemal na zero-jedynkowym systemie, przesyła nam więc sprowadzoną do minimum informację wizualną. To w pewnym sensie relacja owej pustki oraz jałowej powierzchni podobrazia tworzy hermetyczne uniwersum obrazów Orbitowskiego. Światło zyskuje tu swoją własną materialność - wnikliwy ogląd prac sprawia, iż pozbawione wszelkiego odniesienia abstrakcyjne obiekty emanują je ze szczególną mocą. Gdy zbliżamy się do ich powierzchni, zaczynamy je odczuwać wręcz fizjologicznie. Obrazy zaczynają razić (...) Orbitowski wciąga widza w niekończący się proces łudzenia ich wizualną strukturą: nie wiadomo, gdzie kończy się przestrzeń wyobrażona, gdzie zaczyna się realny obiekt, gdzie kończą się konkretne linie kompozycji, a gdzie zaczyna przypadkowy, uzależniony od oświetlenia system cieni. Nie ma tu już tej pozornej niewinności plastycznej gry. Struktura obrazu zmusza do nawiązania dialogu. Do rozerwania początkowej aporii" (Michał Zawada, [Wstęp do katalogu wystawy], Janusz Orbitowski, galeria Malarstwa ASP, Kraków 2011, s. nlb.).
Ukończył Wydział Malarstwa i Grafiki na ASP w Krakowie. Od 1968 roku wystawia swoje prace, miedzy innymi w Nowym Jorku. Większość jego obrazów zbudowana jest z rombów i prostokątów. Pod koniec lat 60., artysta nadał swym geometrycznym konstrukcjom - trójwymiarowość; naklejane na powierzchnie tworzą reliefy. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa i Grafiki w pracowni Aadama Marczyńskiego. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1967 roku. Jest profesorem zwyczajnym macierzystej uczelni. Miał dwadzieścia wystaw indywidualnych w kraju i za granicą; uczestniczył w ponad stu wystawach zbiorowych reprezentujących nurt abstrakcji geometrycznej. Głównym obiektem zainteresowań Janusza Orbitowskiego są: przestrzeń, światło, ruch i ich wzajemne relacje. Od 1970 roku istotnym środkiem wyrazu jest dla malarza relief. Obrazy Janusza Orbitowskiego znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Warszawie, Gdańsku, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz wielu kolekcjach prywatnych w Polsce, Francji, Szwecji. Niemczech i Stanach Zjednoczonych.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.

cena wywoławcza: Informacja dostępna po wykupieniu abonamentu

Szczegółowe informacje o aukcji, na której licytowany był ten obiekt dostępne są po wykupieniu abonemantu.
 
Dodatkowy opis
Nota biograficzna:
ORBITOWSKI Janusz

Ukończył Wydział Malarstwa i Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Adama Marczyńskiego (1961-1967). W 1970 roku rozpoczął pracę w Akademii, którą kontynuował nieprzerwanie do roku 2012. W 1993 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Stypendysta m.in. Fondatione Romana (1972), Fundacji Kościuszkowskiej (1983), The Pollock-Krasner Foundation (2002), laureat wielu nagród w dziedzinie malarstwa i uczestnik kilkuset wystaw zbiorowych.
Prace artysty znajdują się w zbiorach muzealnych oraz licznych kolekcjach prywatnych, m.in.: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Gdańsku, Wrocławiu, Szczecinie, Muzeum Ziemi Chełmskiej w Chełmie, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Radomiu, Rzeszowie, Bydgoszczy, Muzeum Podlaskiego w Białymstoku, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Muzeum Historyczno-Etnograficznego w Chojnicach, Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Historycznego Miasta Krakowa w Krakowie, Muzeum Bochum w Bochum, Mondriaanhuis w Amersfoort, The Barbara Piasecka Johnson Collection w Princeton, The Kosciuszko Foundation w Nowym Jorku.

Informacje dla kupujących:

Do każdego obiektu można zgłosić chęć kupna.
Polecamy skorzystanie z opcji "LICYTUJ TELEFONICZNIE lub Z LIMITEM CENY".
Udział w licytacji odbywa się za pośrednictwem telefonu lub reprezentujemy Państwa zgłoszenia do wskazanego limitu ceny (informacja poufna).

 
Udzielamy informacji na temat obiektów i sposobu licytacji:
tel.: 22 818 94 68, tel. kom.: 506 122 445
e-mail: aukcje@artinfo.pl
 
Artinfo.pl obsługuje zlecenia telefoniczne tylko przy zgłoszeniach powyżej 1000 zł. Zlecenia poniżej, należy składać w postaci maksymalnego limitu ceny.
Termin płatności za zakupione obiekty wynosi 7 dni od daty aukcji.

Organizator aukcji do kwoty wylicytowanej dolicza opłatę aukcyjną. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.

W przypadku wybranych obiektów do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%.

Artinfo.pl nie pobiera żadnych dodatkowych kosztów pośrednictwa. Nie wymagamy wpłaty wadium.
Informujemy, że zakup na aukcji jest prawnie zawartą umową kupna-sprzedaży i nie podlega rezygnacji.

biuro@artinfo.pl  |  www.artinfo.pl
Zgłoszenie chęci kupna obiektu
Zgłoszenia chęci kupna przyjmowane są od osób zalogowanych w Artinfo.pl
W przypadku braku konta prosimy o rejestrację.
Uwaga - osoby nie pamiętające nazwy użytkownika i hasla mogą otrzymać przypomnienie na adres mailowy, użyty przy pierwszej rejestracji konta.
Prosimy wybrać poniższy link „przypomnij hasło” i wypełnić tylko pole adres e-mail.
W przypadku pytań, prosimy o kontakt z naszym biurem:
22 818 94 68 (poniedziałek - piątek: 10:00 - 17:00)
email: aukcje@artinfo.pl