ZACHÓD SŁOŃCA W POŁUDNIOWYCH WŁOSZECH, 1834

Wiosną 1834 r., "w nabytym wygodnym koczu (Suchodolski) opuszcza z rodziną Polskę ku zgorszeniu krewnych, znajomych i sąsiadów, ubolewających, ze oficer gwardii z wnuczką kasztelana jedzie w obce kraje, by malować za pieniądze. W Rzymie Suchodolscy mieszkają przy ulicy Due Macelli. Dom ich staje się rychło ośrodkiem kolonii polskiej. Bywają u nich Ankwiczowie, Potoccy, Zamoyscy, Kuczyńscy, Juliusz Słowacki, Henryk Rzewuski (?) najczęściej zaś Zygmunt Krasiński. (?) Maluje znowu pod kierunkiem Verneta" (Krystyna Sroczyńska, January Suchodolski, Ossolineum 1961, s. 32).

W r. 1836 malarz posyła do Warszawy kilka obrazów: "sceny z życia ludu włoskiego, orientalne typy cudzoziemców i pejzaże morskie z okolic Neapolu".

8 listopada 1836 na wystawie publicznej w b. pałacu Kazimierzowskim pokazuje się i nasz obraz, w ówczesnym "Katalogu dzieł sztuk pięknych?" ma nr 53.

Literatura:
- Krystyna Sroczyńska, January Suchodolski, j.w., w katalogu obrazów artysty poz. 38;
- Stefan Kozakiewicz, Warszawskie wystawy sztuk pięknych?, Ossolineum 1952, s. 206.