Zapis upalnego dnia, 1958 r.

"Zapis upalnego dnia" został namalowany rok po powstaniu II Grupy Krakowskiej, którą artystka współtworzyła. To abstrakcyjna kompozycja o wyrazistej fakturze i stonowanej kolorystyce. Na jasnym, impresjonistycznie malowanym tle, utrzymanym w migoczących odcieniach różu, oranżu, fioletu i błękitu, artystka umieściła biologiczne, stylizowane formy i proste, zgeometryzowane linie. Plamy oddają charakter ciężkiego, upalnego powietrza, w których niejako "zawieszone" są uczucia, myśli i codzienne czynności. Nasycenie i mnogość form oraz kompozycyjne rozedrganie przywodzą na myśl surrealistyczne obrazy Joana Miró lub pierwsze, abstrakcyjne kompozycje Wassilego Kandinskiego. Wibrujące kolory, liryczny nastrój i spójny przekaz pracy są wyznacznikami twórczości artystki. Według prof. Małgorzaty Kitowskiej- -Łysiak Janina Kraupe tworzy przede wszystkim wielowarstwowe kompozycje złożone z przenikających się form i symboli. O obrazach Janiny Kraupe w 1964 roku tak pisał Jerzy Stajuda: "Nie mam wątpliwości, że wystawione (...) obrazy (...) Janiny Kraupe, wybitnej malarki Grupy Krakowskiej, są owocami jakiejś ogromnej koncentracji wewnętrznej, że powstały z ważnych powodów. Są `zapisami` bliżej niesprecyzowanych stanów emocjonalnych, dokonywanymi raczej w duchu kaligrafii Dalekiego Wschodu niźli pisma automatycznego nadrealistów. Autorka dysponuje podobno jakimś - w miarę kontrolowanym - systemem `pisma`, ale komunikacja intersubiektywna jest tu - zdaje się - zadaniem raczej drugoplanowym. Są to więc obrazy w miarę hermetyczne, malowane zarazem w sposób oszczędny, nienarzucające się swą zewnętrznością, trzeba się do nich długo - i nie zawsze z pozytywnym skutkiem - ustosunkowywać. Ale, przyznaję - odnalazłem wśród nich parę kawałków dużej klasy malarstwa" (Jerzy Stajuda, Wystawy w maju, "Współczesność", 1964, nr 11, 27.05-10.06, s. 12).

W 1938 rozpoczęła studia w ASP w Krakowie u Pawła Dadleza i Kazimierza Sichulskiego. Następnie w latach 1940-42 studiowała w Kunstgewerbeschule u Fryderyka Pautscha, a w 1945 ponownie uczyła się w ASP w Krakowie m.in. u Eugeniusza Eibischa, Wacława Taranczewskiego i Andrzeja Jurkiewicza. Od 1948 uczyła malarstwa sztalugowego i monumentalnego. Była współzałożycielką Teatru Konspiracyjnego Tadeusza Kantora. Należała do Grupy Młodych Plastyków, a obecnie jest członkiem II Grupy Krakowskiej. Otrzymała wiele nagród m.in. nagrodę I stopnia MKiS (1984), nagrodę im. Witolda Wojtkiewicza i Nagrodę Miasta Krakowa (1997). Jej obrazy można oglądać m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Szczecinie.