Rozmowa, 1977 r.

Sztuka Janiny Kraupe stanowi niezwykle oryginalne zjawisko na tle polskiej sztuki powojennej. Z jednej strony wpisuje się w kanon awangardy spod znaku Grupy Krakowskiej, z drugiej zaś zdradza intelektualne powiązania z filozofią Dalekiego Wschodu i malarstwem artystów z kręgu ugrupowania Oneiron. Powstałe w podobnym okresie co prezentowana praca płótna stanowią mariaż zagadkowej symboliki i scen figuralnych nasuwających skojarzenia ze stylizowaną estetyką średniowiecznych brewiarzy. Malarstwo Kraupe-Świderskiej jest wielowarstwowe zarówno pod względem formalnym, jak i intelektualnym, dzięki surrealizującej poetyce i erudycyjnym odwołaniom do różnych systemów filozoficznych otwiera przed widzem mnogość interpretacji. Zainteresowanie surrealizmem w kręgu Grupy Krakowskiej, do której należy artystka, nie jest bynajmniej postawą odosobnioną. Poza tym jednak, że kompozycje Kraupe ewokują rzeczywistość oniryczną i transcendentną, są bez wątpienia zjawiskiem oryginalnym. Wiele z obrazów Kraupe stanowi poetycką transpozycję osobistej refleksji artystki nad metafizycznym charakterem rzeczywistości i wizji teraźniejszości pozostającej w ponadczasowym, integralnym związku z przeszłością. Jeśli porównywać by Kraupe-Świderską do innych powojennych artystów polskich stosujących podobną poetykę, to niewątpliwie pierwsze skojarzenie stanowi twórczość Erny Rosenstein, dla której również podstawę tworzenia stanowiło to, co wewnętrzne, ukryte pod powierzchnią zdarzeń i przedmiotów.

W 1938 roku rozpoczęła studia na ASP w Krakowie u Pawła Dadleza i Kazimierza Sichulskiego. Następnie w latach 1940-42 studiowała w Kunstgewerbeschule u Fryderyka Pautscha, a w 1945 ponownie uczyła się na ASP w Krakowie m.in. u Eugeniusza Eibischa, Wacława Taranczewskiego i Andrzeja Jurkiewicza. Od 1948 uczyła malarstwa sztalugowego i monumentalnego. Była współzałożycielką Teatru Konspiracyjnego Tadeusza Kantora. Należała do Grupy Młodych Plastyków, a obecnie jest członkiem II Grupy Krakowskiej. Otrzymała wiele nagród m.in. nagrodę I stopnia MKiS (1984), nagrodę im. Witolda Wojtkiewicza i Nagrodę Miasta Krakowa (1997). Jej obrazy można oglądać m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Szczecinie.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.