CYKL MONOTYPII

Janina Kraupe-Świderska rozpoczęła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w 1938 roku. Studiowała pod kierunkiem Pawła Dadleza (1938-39), prof. Fryderyka Pautscha (Kunstgewerbeschule, 1940-41), prof. Eugeniusza Eibischa (1945-47), malarstwo monumentalne pod kierunkiem prof. Wacława Taranczewskiego (1947-48). W latach 1945-48 studiowała grafikę w pracowniach doc. Andrzeja Jurkiewicza i prof. Konrada Srzednickiego, otrzymując absolutorium w 1948, a dyplom z malarstwa sztalugowego w roku 1955.
Jest autorką cyklów tematycznych. Liryczne obrazy i grafiki Janiny Kraupe-Świderskiej inspirowane są często poezją i muzyką (linoryty Requiem Pendereckiego, 1989), a także magią i filozofią Zen. We wczesnej twórczości artystki widziano echa surrealizmu, ale także abstrakcji lirycznej. Odwoływała się niekiedy do zapisu automatycznego. Początkowo oszczędne w kolorze, jej dzieło stało się barwne, emanujące niezwykle wysmakowanymi zestawieniami kolorystycznymi, czasem także fakturalnymi, którym towarzyszą skomplikowane zapisy symboli i swoistych partytur okultystycznych. Wykonywała także malarstwo monumentalne (polichromie ścienne). W latach 1942/43 artystka brała czynny udział w pracach konspiracyjnego teatru Tadeusza Kantora. W 1948 rozpoczęła pracę dydaktyczną w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od roku 1958 Janina Kraupe jest członkiem Grupy Krakowskiej, od 1951 roku należy do Związku Polskich Artystów Plastyków. Uprawia malarstwo, grafikę i rysunek. Swoje prace eksponowała na ponad 40 wystawach indywidualnych i na około 200 wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą m.in.: w Muzeach Narodowych w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Szczecinie, w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Sztuki w Kilonii, Muzeum w Bochum, Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku i in. Artystka jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. Wystawie Mistrzowie polskiego malarstwa współczesnego organizowanej w 2003 roku przez ABC Gallery w Poznaniu towarzyszył album wydany przez Art & Business Club. Jest to pierwsza tak obszerna publikacja na temat dorobku Janiny Kraupe-Świderskiej.
Prezentowany cykl prac prezentuje się niezwykle delikatnie. Tematy, jakie nadała artystka obrazom, sugerują ulotność i nietrwałość świata. Posługiwanie się tą techniką wymaga długotrwałych prób, bo tylko świadome kierowanie procesem technicznym może zaowocować powstaniem pięknych artystycznych prac. Monotypia (gr. monos = jeden, typos = odbicie) jest technika artystyczną wyróżniającą się tym, że pozwala na uzyskanie tylko jednej odbitki.

A) MEWA
Na odwrocie nalepka: Autor J. Kraupe | Tytuł Mewa | Technika Monotypia Nr 5

Głowa ptaka niczym znak graficzny odcina się konturem od pomarańczu i żółci. Poniżej widoczny jest zielony brzeg, obmywany błękitem wody.

B) WIZARZ
Na odwrocie nalepka: Autor J. Kraupe | Tytuł Wizarz | Technika Monotypia Nr 2

Niebieskozielona mandala z obwódką barwy ochry, rozchodząca się w czterech kierunkach niebieską drgającą linią.

C) MOTYL
Na odwrocie nalepka: Autor J. Kraupe | Tytuł Motyl | Technika Monotypia Nr 6

Na żółtych płatkach kwiatu usiadł niebieski motyl, pławiąc się w zieloności otoczenia.

D) MAKI
Na odwrocie nalepka: Autor J. Kraupal | Tytuł Maki | Technika Monotypia Nr 3

Na błękicie, który jest barwą łagodności, spokoju i wzniosłości, umieściła artystka intensywną plamę czerwieni płatków maków. Rodzi to intensywny kontrast, który stanowi abstrakcyjną wizję delikatności, będąc symbolem innej rzeczywistości. Niewiele jest kwiatów tak wrażliwych na dotyk, słabnących bez wody i światła a zarazem tak mocnych w kolorze miedzy kłosami zbóż.