PO NABOŻEŃSTWIE

Henryk Szczygliński, malarz i grafik, naukę rozpoczął w Szkole Rysunkowej W Wołczaskiego w Łodzi, a w 1898-99 kontynuował ją w Monachium
u S. Grocholskiego i A. Ažbégo. Edukację uzupełniał w krakowskiej Szkole (późniejszej Akademii) Sztuk Pięknych w l. 1899-1904 i w l. 1906-07
u J. Malczewskiego, L. Wyczółkowskiego, T. Axentowicza i J. Stanisławskiego. Do 1914 r. mieszkał w Krakowie. W czasie I wojny światowej służył w Legionach a w 1917 r. przeniósł się do Warszawy. Należał do Towarzystwa Sztuka (od 1918), a w l. 1921-25 był prezesem Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego. Po raz pierwszy zaprezentował swoje prace w 1901 r., potem stale wystawiał zarówno w kraju jak i za granicą. Malował przede wszystkim pejzaże, widoki architektury, nokturny. Zajmował się także litografią barwną.
Był świetnym kolorystą, a jego pejzaże o przemyślanej grze światła i cieni, często wywołują nastrój pewnej tajemniczości.