Mleczna Droga nad Giewontem, 1927 r.

Pełen poetyckiego nastroju krajobraz, którego głównym bohaterem stało się rozgwieżdżone niebo, jest charakterystycznym przykładem pracy artysty. Obok "Z Bronowic" z 1907 roku, niedatowanej "Nocy księżycowej" i "Nokturnu z kapliczką" z 1928 roku "Mleczna Droga" należy do szczególnie dla Szczyglińskiego znamiennego zespołu nokturnów. To właśnie zainteresowanie nocnym pejzażem sprawiło bowiem, że artysta zdobył uznanie wśród warszawskich i krakowskich krytyków i publiczności. Po wystawie w częstochowskim Domu Sztuki w 1909 nokturny Szczyglińskiego porównywano z nieco wcześniejszymi pracami Józefa Chełmońskiego, uznawanego już wtedy za klasyka. O obrazach artysty pisano: "Gwiezdna noc - aż `kapią` gwiazdy w dwór wtulony w gęstwinę drzew, śród których błyszczą i wabią się robaczki świętojańskie. Obraz malowany z właściwą Szczyglińskiemu łatwością i świetnem wyczuciem nastroju, należy do najlepszych..." (Lubicz, Z wystawy..., "Gazeta Częstochowska", 24.08.1909, nr 20, s. 2).

Malarz i grafik, kontynuator krakowskiej szkoły pejzażu. Malarstwa uczył się w Szkole Rysunkowej u W. Wołczaskiego w Łodzi. Następnie kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1898-1905) pod kierunkiem J. Stanisławskiego, L. Wyczółkowskiego i J. Malczewskiego. Był uczniem A. Ažbégo w akademii monachijskiej. Należał do T.A.P. "Sztuka". Był współautorem kabaretu Zielony Balonik, wykonywał m.in. plakaty reklamujące kolejne spotkania w Jamie Michalikowej. Dominująca w jego twórczości jest tematyka pejzażowa, zwłaszcza motywów polskich krajobrazów.