Trzy owce, 1872 r.

Heinrich von Zügel, niemiecki malarz animalista i dr weterynarii. W latach 1867- 69 studiował w Kunstschule w Stuttgarcie, a następnie w akademii monachijskiej u A. Braitha. W 1887 roku udał się na roczne studia do Paryża, dwa lata później do Holandii i Belgii. Od początku lat siedemdziesiątych XIX wieku, aż do lat dwudziestych następnego stulecia, wiele wystawiał, otrzymując liczne medale i nagrody na międzynarodowych wystawach sztuki. W latach 1895-1922 był profesorem w akademii monachijskiej i jednym z bardziej wziętych malarzy animalistów, jego dzieła zdobią największe, niemieckie muzea. Niniejszy obraz powstał w 1872 roku i przynależy do wczesnego okresu twórczości Zügla, gdy krystalizowały się jego zainteresowania. Dzieło wyróżnia się swobodą wykonania, odsłaniając w pełni ukształtowany już warsztat malarski. Figuruje ono w jednej z pierwszych monografii artysty (por. G. Biermann, Heinrich von Zügel, Bielfeld und Leipzig 1911, s. 6). W jego twórczości wyróżnia się kilka okresów, najwcześniejszy i trwający aż do końca XIX wieku, nosi nazwę "Schaffenperiode" ("okresu owiec"), artysta bowiem z wielkim znawstwem i upodobaniem podejmował ten właśnie temat. Powstały wówczas jego najsłynniejsze kompozycje malarskie i rysunkowe, z tamtego czasu pochodzi też jego wielka popularność. Stylistycznie malarstwo Zügla wiąże się realizmem, aczkolwiek artysta czerpał też wiele z tradycji animalistyki czasów nowożytnych. Niezwykle ważna, dla jego artystycznej formacji, stała się podróż do Paryża, a następnie do Holandii i Belgii w końcu lat osiemdziesiątych, gdzie zaznajomił się twórczością E. Verboeckhovena, A. von Mauvego i J. H. L. Haasa. Utwierdził się wówczas w swych poglądach artystycznych i w dokonanym wyborze.