WENECJA, lata 1873 -1878 / lub nieco później

Felix Ziem - w latach od 1842 do 1897 - wielokrotnie jeździł do Wenecji, tworząc wielką liczbę obrazów z ulubionego miasta. Pochłonięty pracą, malował niekiedy na gondolach, w "pływających pracowniach". Nasz obraz przedstawia widok na kościół Santa Maria della Salute i Dogana da Mar, w dali widoczny kościół San Giorgio Maggiore.

Felix Ziem (Beaune w Burgundii 1821- Paryż 1911) - sławny i znany malarz francuski, pejzażysta i marynista; związany ze szkołą w Barbizon, uważany za jednego z prekursorów impresjonizmu. Był synem polskiego Ormianina, emigranta przybyłego do Francji w czasie wojen napoleońskich. Studiował architekturę w Dijon i początkowo pracował jako architekt w Marsylii, później zajął się rysunkiem. W 1840 był w Martigues, w 1841 w Nicei, a w 1842 wyjechał do Włoch. Wówczas całkowicie poświęcił się malarstwu, zachwycony zwłaszcza Wenecją, która była dlań odtąd niewyczerpanym źródłem inspiracji. W latach następnych podróżował po Włoszech i południowej Francji, a w 1849 zamieszkał w Paryżu. Tu zbliżył się do malarzy Szkoły Barbizon, przyjaźniąc się, m.in. z J.-F. Milletem i Th. Rousseau, i malując pejzaże. Od 1849 regularnie wystawiał na paryskim Salonie. Dużo podróżował po Europie, wyjeżdżając m.in. do Anglii i Holandii. Odbył też podróż na Wschód - do Konstantynopola i Algierii. Stale, co najmniej dwa razy w roku jeździł do Wenecji. Od 1860 miał pracownię w Martigues, a od 1880 także w Nicei.

Malował bardzo dużo, jego spuściznę szacuje się na tysiące obrazów. Malował Wenecję i Konstantynopol, świetliste widoki portów i nadmorskich miast. Był artystą podziwianym i cenionym, kawalerem (1857), oficerem (1878) i komandorem Legii Honorowej. W Martigues - mieście, które dzięki niemu nazywane jest "prowansalską Wenecją" - w roku 1908 otwarto poświęcone mu muzeum. Obrazy Ziema znajdują się też w najważniejszych muzeach światowych, w swych zbiorach ma je także Muzeum Narodowe w Warszawie (Wenecja i Konstantynopol).