Autoportret II, około 1955 r.

Bronisław Schlabs znany jest przede wszystkim z abstrakcyjnych fotografii i fotogramów, opierających się na formach zaczerpniętych z natury. Jego prace powstawały poprzez poddanie negatywów bezpośredniej ingerencji, na przykład cięciu, podgrzewaniu czy przyklejaniu różnych materiałów, takich jak fragmenty błony filmowej czy okruchy potłuczonego szkła. W końcu lat 50. Schlabs doszedł do wniosku, że tworzywo fotograficzne jest analogiczne do obrazu malarskiego i można z nim przeprowadzać różne eksperymenty, nawet łudząco podobne do tych, które wykorzystywali twórcy malarstwa materii. Zamiast negatywu używał również folii celuloidowej z namalowanymi na niej kompozycjami w typie informel. Układał przeróżne przedmioty bezpośrednio na papierze fotograficznym, który naświetlał, a powstałe w ten sposób fotogramy poddawał kolejnym przekształceniom. Ewa Hornowska pisała: "(…) Urszula Czartoryska, jedna z pierwszych, która doceniła Schlabsa, pisząc o jego fotogramach, określiła je mianem obrazów, a to przede wszystkim dlatego, że były 'zrealizowane w niepowtarzalnej (…) formie'. Punktem odniesienia dla niej było zatem malarstwo, nie zaś fotografia, przed którą wówczas, a i dziś niekiedy, stawiano inne zadania (…). Prace Schlabsa (…) są tak samo jak obrazy 'autonomiczne, niezależne od natury, zrodzone w wyobraźni i niesprawdzalne naturą. Jedyną inspiracją przy tego rodzaju produkcji jest wyobraźnia i… znajomość współczesnej plastyki' - i dają się zaliczyć raczej 'do plastyki' w ogólności, niż zamknąć w wąsko pojmowanych regułach fotografii czystej (dzisiaj powiedzielibyśmy - fotografii tradycyjnej) (Ewa Hornowska, Żywioł abstrakcji, [w:] Bronisław Schlabs. Fotogramy 1956 - 1961, katalog wystawy w Galerii ZPAF i Muzeum Historii Fotografii w Krakowie [11. - 12. 2004] i Galerii Piekary w Poznaniu [04. 2005], Poznań 2005, s. 3).
Fotograf, malarz, organizator licznych wystaw fotograficznych. Od 1953 członek Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego. Od 1962 członek ZPAF, a od 1963 ZPAP. W latach 50-tych jego prace fotograficzne utrzymane były w konwencji realizmu socjalistycznego. Od 1956 zainteresowany abstrakcją. Jego fotografia zbliża się do technik graficznych. W 1958 Jako jedyny Polak brał udział w wystawie Subjective fotografie w Essen. Także w 1958 wraz ze Zdzisławem Beksińskim i Jerzym Lewczyńskim stworzył nieformalną grupę, która w 1959 zaprezentowała głośną wystawę określoną przez krytyka Alfreda Ligockiego mianem Antyfotografia. W latach 1962-1974 nastąpiła przerwa w twórczości. Pod koniec lat 80-tych powrócił do działalności artystycznej pracując nad własną techniką będącą syntezą fotografii i malarstwa.

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.