Kąpiące się wśród skał, lata 20.

Adam Styka pochodził ze znanej rodziny artystów malarzy. Był młodszym bratem Tadeusza Styki (1889-1954), uznanego portrecisty i animalisty oraz synem Jana Styki (1858-1925) znanego malarza historycznego, religijnego, portrecisty i współtwórcy licznych panoram (m.in. Bitwy pod Racławicami, Golgoty, Panoramy siedmiogrodzkiej), który był też jego pierwszym nauczycielem rysunku. Studiował początkowo matematykę i inżynierię a następnie rozpoczął studia artystyczne w École Nationale des Beaux Arts w Paryżu (1908-12). Malował przede wszystkim sceny rodzajowe, ale po wielokrotnych podróżach do Algieru, Tunisu, Maroka i Egiptu tematykę jego obrazów zdominowały nasycone barwami i ostrym światłem pejzaże i typy orientalne. Zajmował się również ilustracją książkową, m.in. zilustrował W pustyni i w puszczy oraz Quo vadis? Henryka Sienkiewicza.
Swoje prace prezentował przede wszystkim za granicą, ale w okresie międzywojennym wystawiał również w kraju, m.in. w warszawskiej Zachęcie gdzie obrazy artysty zyskały duże uznanie i licznych nabywców.
Po drugiej wojnie światowej zamieszkał w Stanach Zjednoczonych skąd odbywał podróże na południe do Meksyku i Arizony, a tamtejsze pejzaże i typy mieszkańców znalazły odzwierciedlenie w tematyce jego obrazów. Malował też wówczas dużo obrazów religijnych. Obraz Słodkie chwile jest nieco zmniejszoną wersją dzieła o tym samym tytule, które było ostatnio zaprezentowane na wystawie "Orientalizm w malarstwie, rysunku i grafice …" w Muzeum Narodowym w Warszawie (por. Orientalizm w malarstwie, rysunku i grafice w Polsce w XIX i w 1. poło-wie XX wieku, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2008, s.220).
Obrazy przedstawiające piękne młode kobiety w objęciach śmiejących się Arabów noszące najczęściej tytuły Zaloty, Flirt, Idylla, Zakochani itp. cieszyły się wielką popularnością wśród widzów oraz nabywców. Malarz podejmował więc często tę tematykę, a także powtarzał swoje wcześniejsze kompozycje.